.8-
FRANS NAEREBOUT; OF: HOE EEN RIVIERLOOOS HET
HÜSEUti VERRIJKTE.
Wie kent niet Frans Naerebout? Het begon alle
maal met een, zeker voor die dagen, spektaku-
Isire scheepsramp. De Woestduyn, een der trotse
zeekastelen van de Verenigde Ocstindische Com
pagnie, wordt esn speelbal, niet van politiek
gekuip tussen "Hoogmoogende Heeren", maar van
de natuur. Op 23 juli 1779 verdwijnt het schip
in de golven van ds Noordzee. Wrakhout en de
len van ds lading spoelen san langs ds kust
van Walcheren. Aan boord waren 129 mannen en
vrouwen, passagiers meegerekend,
Boewei iedereen de mannen nawees als zijnde
onverantwoordelijke lieden, levens riskerend
voor een niet te redden zaak (de zee sas bui
tengewoon ruw), wisten de gebroeders Naerebout,
met ds bemanning van ds vissersboot van Frans
Naerebout, op zondag 24 juli 87 personen in
veiligheid te brengen. Metesn was Frans een
held, een man van meed, volharding en daadkracht,
geëerd en gevierd in heel 't land - tot oe
vergetelheid ook hem zou raken,
Frans stierf in 1819. Honderd jaar na zijn dood,
op 9 augustus 1919, richtte een komifcê in
Vlissingen een standbeeld voor hem op. Dit beeld,
geplaatst op de Boulevard Bankert, zou de Tweede
Wereldoorlog niet overleven. Op 5 juli 1952 ont
hulde men in het Bellamypark, dichtbij de Koop
manshaven, een nieuw standbeeld, gemaakt door
beeldhouwer Philips ten Klooster uit t'eere.
