13
SPOORZOEKEN IN HET MUSEUM
Sommige musea lijken op, wat Hultatuli zou noemende
"stapelplaatsen der Nederlandse Handel Maatschappij".
Vaak aangewezen op schenkingen en hruikleningen delen
zij het lot van menige opslagplaats, waar weinig aan-
verandering onderhavig is. Een dergelijk museum wordt
tot depot» slibt dicht.
Een vakantie, die ruimte laat voor zijsprongen, kan
leiden tot verrassende ontmoetingen. Musea bekijken
wordt dan tot sen vorm. van koorddansen. 3a weet nooit
waar je terecht komt en hce, maar waaghalzerig blijft
het. Hst ene museum ademt licht en ruimte ar, de geur
van boenwas» het andere stelt zoveel tentoon, dat de
bezoeker de grenzeloze uitstalling ais bedreigend er
vaar t. Wie zich elke prikkel tot nieuwsgierig neuzen
ziet ontnomen raakt van de wijs en het spoor bijster
Wat is ds kern van het werk in een museum? Het bieden
van informatie, seer nog dsn hst exposeren van voor
werpen. Een museum dat het publiek niet tegemoet
treedt» niet mei is activeren er. bezoekers de kans
onthoudt zelf initiatieven te ontplooien.tja, zo'rs
museum kan de deuren beter sluiten.
In het buitenland vind je nogal eens muses dis een
schrikbeeld zijn voor de onvoorbereids bezoeker.' Pot
scherven of vuistbijlen rijen zich aaneen in bestofte
vitrines, sculpturen staan in slagorde opgesteld en
een blik op de wanden is genoeg om te verzuchten:
"Een monnik heeft genoeg aan vier witte muren." Da
confrontatie, want dat is het, wordt tot een desillu
sie. Zo hoeft het dus niet.
ïn een oeverloze discussie ken men evenzeer tenonder-
gaan als in een immense hoeveelheid museale voorwerpen.
De drenkeling is niet te benijden want in beide geval
len zijn de reddingskansen gering. Vandaar ds stelregel
boven het bed van de conservator: hou het kleinVer
lies je greep niet op het materiaalf Met minder objec
ten een betere presentatie! "Nou", denkt de conserva
tor bij het ontweken, "het teveel ssn voorwerpen moet
den maar ir, het depot."