11
DROOGDOK
Het originele droogdok zelf is
gebouwd in 1705 en was daarmee
het eerste droogdok in Nederland.
Voor die tijd een soort wereldwon
dertje op waterbouwkundig gebied.
Volgens de laat 19e eeuwse histo
ricus H.P.Winkelman had het dok
wel sluisdeuren, zoals in het mo
del. Het droogdok had ook twee
spuiopeningen die op de nu ge
dempte Pottekaai uitkwamen. Door
het dok bij hoog water vol te la
ten lopen en bij laag water in een
klap leeg te laten lopen werd de
ze haven en de aangrenzende Vis
ser shaven schoongespoeldgespuid.
Een eenvoudige manier om de ha
vens op diepte te houden. H.P.
Winkelman, die gebruik maakte van
vooral archiefgegevensheeft pas
sages gevonden, waarin vermeld
stond dat er al in 1737 "opwel
lingen van water" ontstonden bij
het ledigen van het dokje.In 1753
was het droogdok in verval. Het
werd hersteld maar tien jaar la
ter waren weer reparaties aan de
spuisluis nodig, om het spuien
mogelijk te houden. Het droogdok je
zelf werd niet meer gerepareerd.
Pas in 1834 werd het volledig
verbouwd en werd voorzien van een
"schipdeur", zoals de tekeningen
van de K.M.S. lieten zien.
In het Vlissingse gemeentearchief
bevinden zich echter ook twee
plattegronden van Vlissingen. De
ene stamt uit 1749, gemaakt door
F.A.Frantz. Er is een droogdok in
getekend, die zeer veel overeen
komsten toont met de vormen van
het model,maar dan zonder "afdam
ming". Kort nadat deze luitenant
Frantz deze kaart had gemaakt,
werd Vlissingen nog eens ingete
kend door de kaarttekenaar Hat-
tinga en is gedateerd op 1750,een
jaar later dus. Deze plattegrond
laat het droogdok zien dat deels
verkleind is en waar voor de
sluisdeuren een houten afsluitdam
is getekend, net als bij het model
in het museum.
Concluderend zou dit kunnen bete
kenen, dat het droogdok van 1705
zodanig vervallen was, dat het in
1750 afgedamd werd,echter zodanig
dat men ermee kon blijven spuien.
Het model van het droogdok is dan
vermoedelijk te dateren op ca 1750
en zal gebruikt zijn om de vroede
vaderen te laten zien hoe met een
dam voorzien van spuisluizen het
dokje afgesloten kon worden. Men
was in die tijd niet zo bedreven
in kaartlezen en het was vrij nor
maal om het te illustreren met
een maquette. Nu geeft het model
ook informatie hoe de bouwkundige
constructie van zo een dokje was
en vertelt daarmee iets over de
stand van de techniek en daarmee
over de mensen uit het midden van
de achttiende eeuw.
Fragment van de kaart van Hat-
tinga met Droogdok. 1750.
