DRIEKWART EEUW STRANDHOTEL
E.T. OOSTERHUIS
1910, vóór de eerste wereldoorlog
dus, een periode die nu rustig en
kalm vergleden schijnt. Toch was
het wel degelijk een bewogen tijd
voor de mensen uit die dagen. De
Vlissingers van toen bespraken de
vraag of er oorlog zou komen, nu
de keizer van Oostenrijk Bosnië en
Herzegowina zo maar van Servië
had afgenomen. Donkere wolken
pakten samen boven Europa.
Maar ondanks die dreiging was er
toch allerwege durf en onderne
mingslust, ook in Vlissingen. Zo
werd er op de Boulevard een nieuw
hotel gebouwd onder architectuur
van de gemeentebouwmeester, W. de
Jong, een fraai gebouw, dat
Strandhotelgenoemd zou worden.
Op zondagmiddagen trokken de wan
delende Vlissingers naar de Bou
levard om de vorderingen in ogen
schouw te nemen. Er werd gefluis
terd, dat het hotel vrijwel gelijk
gereed zou zijn met de electrische
centrale.Dan zou het gebouw elec-
trisch verlicht kunnen worden!
Ook werd er in dat jaar een begin
gemaakt met de aanleg van een
tram naar Middelburg. De tram
kreeg wel op tijd stroom, maar het
hotel niet, zodat tot ongenoegen
van de eigenaar een noodverlich
ting van gas moest worden aange
legd, al werd dat in die jaren
nog niet als een groot ongerief
beschouwd
Men had in Vlissingen in die tijd
alle reden om de toekomst van de
badplaats met vertrouwen tegemoet
te zien. Er was een electrische
tram en er was een prachtig nieuw
hotel bijgekomen, met een groot
terras en tientallen mooie kamers
En wie 's avonds over de Boule
vard wandelde,kon genieten van de
muziek die op het terras van het
nieuwe hotel werd gegeven.Ook was
er een komeet, want juist in die
dagen bleek de komeet van Halley
voor het eerst duidelijk zichtbaar
met het blote oog. Het waren be
wogen tijden; Aletta Jacobs sprak
in Vlissingen over de invoering
van vrouwenkiesrecht, de Duitse
keizer scheepte zich in Vlissin
gen in op zijn jacht Hohenzollern
teneinde de begrafenis bij te wo
nen van zijn neef Edward VII, de
populaire koning van Engeland. En
de berichten over de nieuwe Parij-
se mode waren alarmerend, de hoe
den waren exentriek en stonden
niet iedereen goed.
In Vlissingen bestond in die ja
ren iets als een Maatschappij Zee
bad. Een onderneming waartoe een
aantal belangrijke hotels en res
taurants behoorden, maar die ook
het badstrand exploiteerde. Het
jaar 1923 moet wel een rampjaar
geweest zijn want in 1924 gingen
alle bedrijven in particuliere
handen over. Het badstrand werd
een gemeentelijke exploitatie, het
Grand-Hotel des Bains werd Brit
annia en gekocht door de Stoom
vaart Maatschappij Zeeland, de fa
milie Smits kocht Noordzeeboule-
vard en andere hotels; de familie
Oosterhuis kocht het Strandhotel
en de gebr. Ots het Juliaantje en
het Wilhelmientje (het latere Co-
sy-Corner). Het was in de tijd van
de 'swinging years', die ook rond
