Herinneringen aan de tram
Vlissingen - Middelburg
9
H.G. HESSELINK
Geboren en getogen op de rand van
de Veluwse heide, waren de vacan-
ties bij mijn grootouders in Mid
delburg (mijn moeder was een Zeeuw
se) wel de mooiste belevenissen
uit mijn jeugd. Niet zozeer strand
en zee, maar wèl de treinreis en
bovenal het station van Vlissin
gen trokken me.
Daar kon je je vergapen aan maar
liefst vijf vervoermiddelen: de
trein, de provinciale boten naar
Breskens en Neuzen, de Zeeland-
bootje stoomtram naar Domburg en
als mooiste de elektrische tram
naar de stad. Deze laatste maakte
deel uit van de Societé Anonyme
des Tramways a Vapeur de Flessin-
gue a Middelbourg et Extensions,
die ook de elektrische tram Vlis
singen - Middelburg exploiteerde.
Dat 'vapeur' slaat nog op de tijd
van de stoomtram die van 1881 tot
1910 tussen beide plaatsen reed.
De 'S.A.' had haar eigen centrale
waarmee ze Vlissingen van stroom
voorzag en voor de exploitatie
van de tram goedkoop aan stroom
kon komen.
Wat ons, dunkt me, nog wel het
meest aanspreekt is de bedrijvig
heid die er bij de tram heerste:
elke 35 of 20 minuten tot 1924 en
daarna tot de Tweede Wereldoorlog
elke 30 of 15 minuten,kon je ver
trekken en met twintig minuten
was je van het Betje Wolffplein
op de Markt en omgekeerd. Altijd
druk, wat zich vooral uitte met
Pinksteren en op zomerzondagen.
Het is wel gebeurd dat op de drie
Pinksterdagen 31.500 reizigers
vervoerd werden; er werd dan op
Pinkstertwee en -drie gereden met
viermaal twee tramstellen.
Op elke wisselplaats, Remise,Sou
burg en Vlissingse Singel kwamen
telkens twee trams van elk vier
rijtuigen elkaar tegen.Vrij zijn was
er op zulke dagen voor het perso
neel niet bij. Maar toch reden ze
graag:er waren veel gelegenheids-
passagiers die niet op knipkaar-
ten (10 ritten voor 1,-) reis
den, maar het volle tarief (enkel
17^, retour 27j cent) betaalden.
Dat resulteerde natuurlijk nogal
in wat fooien van 2| cent, wat
aardig kon oplopen.
A propos,hóórt u de tram knerpend
en piepend de S-bocht door de
Zandstraat naar de Langevielebin-
nenbrug nemen? Dit geluid werd
nog versterkt door het gehuil van
de motoren, want de bestuurder
moest de bocht 'met volle kracht'
ingaan, anders liep hij gevaar met
z'n karavaan te blijven steken.