TEXTIELHUIS MEERMAN
In manufacturen en gemaakte goederen
J. MEERMAN
"Mam", vraagt de peuter van 3 jaar, "gaan we naar die winkel waar ik
van die oma een koekje krijg?" "Ja", zegt moeder, "daar ga ik toch al
tijd; mama kreeg, toen ze nog klein was, daar ook al biscuitjesDe
in deze dialoog bedoelde winkel was:
Begin 1926 zaten Pa en Ma Meerman
in de huiskamer van hun woning in
de Glacisstraat 62. De jongens,
Adrie en Jo (4 en 3 jaar), lagen
te slapen. Ma voelde dat ze, on
danks de zorg voor man en kinde
ren, nog wel wat energie over had
en derhalve opperde ze het plan
een winkel te beginnen. Als voor
beeld diende de manufacturenwin
kel in de Noordstraat/Korte Zelke
t.o. de Fa. Wegeling, eigenaar C.
Meerman. Maar.... waar een goed
plekje te vinden? Het oog viel op
het hoekpand Hobeinstraat/Glacis-
straat.Groot was het niet (25 m2)
maar in die kleine ruimte dreef
men handel in koekjes, aanmaak
houtjes, kruidenierswaren, petro
leum, papieren boorden enz. Ook
manufacturen en gemaakte goederen
behoorden tot het assortiment en
in die artikelen moest het dus
maar worden geprobeerd. Een goede
aanvulling, zo bleek later, was
de verkoop van toiletzeep. Die
verspreidde, uitgestald op de
toonbank, diverse bloemengeuren
en neutraliseerde zodoende de pe-
troleumstank
Door omstandigheden kon de toekom
stige manufacturier het pand ko
pen en zo begon op 23 april 1926
Ma te handelen. Pa bleef in de
bouw werkzaam als timmerman om in
de beginjaren het gezinsbudget
aan te vullen. Hij maakte in z'n
vrije uurtjes ladenkasten en toon
banken, sloopte klandestien in de
weg staande muren, zodat het ge
heel een ruimer aanzien kreeg.
De startvoorraad, voor de opening
besteld, was nog niet ontvangen
en dus moest met de artikelen van
de vorige eigenaar, dhr. Augustijn
worden gewerkt. De dagen waren in
die jaren lang: maandag t/m vrij
dag van half negen tot acht en
zaterdag van half negen tot tien
uur. Lunchpauze was er niet bij,
als de winkeldeurbel ging was Ma
op haar post en het gebeurde maar
al te vaak dat haar warme hap
koud moest worden gegeten.
Een griepje van Ma was er in 1936
oorzaak van dat Pa van z'n werk
moest worden gehaald. Na enige
aarzeling pakte hij z'n gereed
schapskist, zei z'n baas gedag en
ging Ma in de winkel assisteren.
Zoon Adrie ging na de U.L.O.even
eens in de handel, als vertegen
woordiger in kousen, sokken en
zelfbinders bij een grossier in
Middelburg.
De oorlogsjaren waren voor de han
del niet zo best; de meeste arti
kelen waren op punten, terwijl de
toelevering van goederen nogal
eens stagneerdeDe bombardementen
op Vlissingen dwongen het gezin
Meerman naar veiliger oorden te
evacueren. In Sint Laurens (1942)
