BUNKERS IN VLISSINGEN 16 nen de Duitsers op de Westbeer een grote geschutbunker te bouwen en werden er anti-tankmuren aangelegd. Ze hebben nog geprobeerd de gangen in hun verdedi gingsstelsel op te nemen, maar de Gemeente heeft ze kunnen overtuigen dat dat technisch onmogelijk was. Tijdens de bevrijding in november 1944 is er twee dagen zwaar gevochten om het bezit van de Naereboutbunker, die op de Westbeer was gebouwd. Pas na twee da gen verbeten strijd kwamen vijftig Duitsers met de witte vlag naar buiten en gaven zich over aan de Commando's en de Schotten. Luitenant Pierre Amaury van de French Troop van het vierde Commando vertelde mij een week later dat de Duitsers onder het standbeeld vandaan kwamen. Dus toch uit de gangen? In de maanden daarna zwierven er weer gasjes met allerlei wapentuig door de ka potgeschoten stad. Zelfs met geweren met afgezaagde loop die ze onder hun jas konden verbergen. Ze schoten soms op passerende schepen, maar tijdens de on derlinge gevechten lieten ze alleen maar de slaghoedjes klappen van gedemonteer de patronen. Gevechtsterrein was er ge noeg. De hele kust was volgebouwd met bunkers en ondergrondse loopgraven. Ik ben toen, temidden van een onvoorstelba re slagveldtroep weer in de gangen van de Westbeer geweest. Heel voorzichtig, want je was voortdurend op je hoede voor Duitse booby-traps. Op de treden van de ingang lag het stenen hoofd van Frans Naerebout. Ik heb nog met het hoofd in mijn handen gestaan. De brave man was finaal van zijn sokkel geschoten. In 1952 is er bij de Koopmanshaven een heel nieuw bronzen standbeeld opgericht dat absoluut niet op Frans de eerste lijkt. Toen de Boulevards hun naoorlogse op knapbeurt kregen zijn alle resten weer on der de grond gestopt. In 1981 ging Waterstaat opnieuw in de aanval. Nu met grote laadschoppen. Ze moesten met alle geweld een stalen damwand door de gan gen slaan in verband met de Deltawet. Daarmee is onherstelbare schade aange richt. We konden nog een paar dagen in de gangen rondplonzen en jeugdherinne ringen ophalen. Uit die tijd dateren ook de plannen om die gangen definitief voor het publiek open te stellen. I.C.P. BREMMERS In de Tweede Wereldoorlog maakte Vlissingen deel uit van de Atlantikwall. De Atlantikwall was een linie van steunpunten, door bunkers gevormd, langs de hele kust van het West-Europese kontinent, bedoeld om een geallieerde invasie te voorkomen. Belangrijke zeehavensteden verkregen de hoogste prioriteit in dit verdedigingsstelsel en werden aangewezen als "Verteidigungsbereich". Een Verteidigungs- bereich (V.B.) beschikte over verdediging smiddelen tegen aanvallen over zee, aoor de lucht en over land. Vlissingen was een van de 16 zeehavensteden die tot V.B. waren uitgebouwd. Voor de verdediging van het V.B. Vlissingen naar zee waren er zes kustbatte- rijen gebouwd, bij de Buitenhaven, met

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 1988 | | pagina 17