HERINNERINGEN AAN DE
MOBILISATIE 1939
3
A.C. VAN DER SLIKKE
Kapitein Mr. P.M.W.J. van der Slikke. Compagnie
commandant van l-ll Regiment Kustartillerie;
Garnizoenscommandant van Vlissingen tijdens de
Mobilisatie. Overleden 1943 in krijgsgevangen
schap te Stanislau. Vader van Mevr. A.C. van der
Slikke, schrijver van dit stuk.
In ons gezin werden de eerste tekenen van
naderend onheil zichtbaar in het voorjaar
1939. Mijn vader verkeerde nl. in de uit
zonderlijke positie dat hij niet alleen be
roepsmilitair was, maar bovendien een ad
vocatenpraktijk uitoefende. In het voorjaar
l 939 besloot hij zijn praktijk te verkopen
omdat, zoals hij zei, "het vaderland mij
wel eens eerder nodig kan hebben als offi
cier dan als jurist".
Het gevolg van de verkoop van zijn prak- I
tijk uitte zich in een wijziging in het toch
wel gedisciplineerde familieregime, omdat
de combinatie van de twee beroepen van
mijn vader nu eenmaal met zich had
meegebracht, dat aan strikte huisregels ge
houden moest worden. Nu werden wij een
echt officiersgezin, waarbij mijn vader al
zijn aandacht gaf aan het militaire ele
ment. Het kwam ook iets vaker voor dat er
door mijn ouders werd gesproken over de
oorlogsjaren 1914/1918, die zij als jon
ge mensen hadden meegemaakt. Om te
zeggen dat wij dan ademloos aan hun lip
pen hingen, zou ver bezijden de waarheid
zijn. Wij luisterden, maar deden er niets
mee. De zo nu en dan door mijn vader ge
maakte opmerkingen, dat de toestand in
de wereld ernstig was of dat de verloven
van de militairen werden ingetrokken, wer
den door ons voor kennisgeving aangeno
men. Wij gingen naar school, wij kwamen
thuis, wij aten, wij maakten ons huiswerk,
wij gingen naar bed en leefden toe naar
de grote vacantie. En toen die kwam, ver
maakten wij ons op het Vlissingse strand
en wij hadden aan weinig anders behoef
te dan ons zo goed mogelijk te amuseren.
En toen kwam er weer zo'n teken aan de
wand. Koninginnedag werd normaal door
ons gevierd met het bijwonen van de para
de voor het marine-wachtschip Noord-
Brabant in de haven van Vlissingen, met
daarna met het hele gezin een bezoek
aan de soldaten in de Bomvrije Kazerne,
die op die dag werden onthaald op een