5
HERINNERINGEN '39-'40
NIEUWE LEDEN
Nu stroomden extra troepen aan: de reser
ve-officieren werden opgeroepen om bij
de kustartiilerie te worden ingezet, de bun
kers op Walcheren werden voorzien van
geschut en manschappen, bovenop de
Bomvrije Kazerne kwam geschut te staan
en het Commando Zeeland werd in
Middelburg gevestigd van waaruit de mili
taire drukte werd gecoördineerd.
Luchtalarm-oefeningen werden gehouden,
waarbij de Vlissingse bevolking - in tegen
stelling tot de bedoeling - zich in grote ge
tale op straat bevond om daar het gebeu
ren over zich heen te laten gaan. Er werd
gesproken over "verduistering" en het zei
ons weinig, totdat grote lappen stof in huis
werden gebracht, waarvan met man en
macht gordijnen werden gemaakt en voor
de ramen gehangen. Reepjes papier wer
den op de ramen geplakt om te voorko
men dat die zouden breken bij een bom
bardement. Als jong mens zag je het
gebeuren, je maakte het mee, maar in je
hart vroeg je je af waar die ouderen mee
bezig waren. Oorlog? Wat is oorlog? Dat
beeld paste niet in je gedachtensfeer; dat
was zo iets onbegrijpelijks, dat kon een
voudig niet gebeuren.
En zo kabbelde eigenlijk die mobilisatie
maanden 1939/1940 voorbij met zo nu
en dan spannende momenten, omdat een
Duitse inval nabij zou zijn. Als dat dan
weer niet gebeurde, ging het leven verder.
Wij raakten er aan gewend dat mijn va
der ook op zaterdag en zondag naar de
kazerne ging; dat hij altijd in uniform liep
en dat de kennissenkring van mijn ouders
werd uitgebreid met een groot aantal mili
tairen.
Maar voor mijn vader moeten het zorgelij
ke tijden zijn geweest. Niet vergeten mag
worden dat wij in die tijd nog leefden in
de sfeer van het "gebroken geweertje". Het
was duidelijk dat mijn vader heel wat ener
gie nodig had om het zover te krijgen dat
er althans iets aan de bewapening en uit
rusting van zijn troepen kon worden ge
daan. Zelfs in die periode vond de
Nederlandse regering dat er niet teveel
drukte moest worden gemaakt over dit
soort zaken.
Maar onvermijdelijk naderde 10 mei
1940. Nog weet ik, dat op 8 mei 1940
een aantal marine-officieren, waarmee wij
aan het tennissen waren, werden wegge
roepen om zich onmiddelijk te melden en
nog weet ik, dat mijn vader diezelfde
avond aan ons vertelde, dat een inval van
de Duitsers elk ogenblik kon plaatsvinden.
En toch gingen wij op 9 mei 1940 rustig
naar bed om midden in de nacht wakker
te worden van de eerste bommen, die op
Vlissingen vielen.
In het afgelopen kwartaal hebben zich 1 3
personen aangemeld als lid van de vereni
ging. Dit zijn:
Dhr. Chr. Jiskoot,Vlissingen
Dhr. J. van Son,Vlissingen
Mevr. J. Maes-van Belzen,Vlissingen
Dhr. C. Hendriks,Oost-Souburg
Dhr. C.L. van den Driest,Vlissingen
Dhr. L. Boudeling,Vlissingen
Mevr. J.E. Douma,Vlissingen
Mevr. J. Meerman,Vlissingen
Dhr. F. de Vries,De Meern
Dhr. A.M. Kannekens,Middelburg
Dhr. D. Hartmann,Dishoek
Mevr. N. van Melle-Pothof,Vlissingen
Mevr. A.C. van der Slikke,Veere
Alle leden namens het bestuur van harte
welkom bij de vereniging!
