11
BURGEMEESTER IN MODERNE SAMENLEVING
De raadszaal in het stadhuis met de z.g. collegetafel. Hier zit de burgemeester iedere laatste donderdag van de maand de gemeenteraad
in vergadering voor. Een van de gelegenheden dat de burgemeester de ambtsketen draagt. Op de foto net huidige college van burgemees
ter en wethouders. V.l.n.r: wethouder Meijers, wethouder Bruinooge, burgemeester Van oer Doef, gemeentesekretaris Van Nassau, wethou
der Wisse en wethouder De Keijzer.. Foto uit voorlichtingsfolder gemeente Vlissingen.
het te verdedigen, en te zorgen dat er een
draagvlak voor komt. Juist in Vlissingen heerst
als gevolg van de jaren van depressie en ach
teruitgang een grote reserve en zelfs een zeker
cynisme ais het gaat om het geloof in verbete
ringen. Men moet het eerst zien. Mij is geble
ken dat er ook nog heel wat ambassadeurs-
werk te doen viel in de eigen gemeente, en
dat is nog steeds nodig.
De burgemeester moet staan voor het beleid,
daarin geloven en het uitdragen. Hij bewaakt
de procedures, de inspraak, de onderlinge af
stemming maar bovenal wil deze burgemeester
het beleid verdedigen en het vertrouwen in de
vooruitgang versterken. Laat ik het zo formule
ren: Vlissingers, zo merkte ik, waren niet trots
op hun staa. Zij lachten meesmuilend over de
"grap" dat Vlissingen twee goeie dingen zou
hebL~n: de Boulevard en de bus naar
Middelburg. Een mopje zo oud als de paar
dentram, maar Vlissingers waren in hun valse
bescheidenheid bereid het steeds weer over
zich heen is. .uien gaan.
Wat ik nu tot mijn genoegen zichtbaar zie
Qrrioion is Je ft-0ts oo de eigen stad. De
Vhssinger gelooft er weer in dat we uit het dal
komen; dat het straks in Vlissingen minstens zo
leuk winkelen is als in Goes of Middelburg.
We brengen gezamenlijk de daling in het in
woneraantal tot stilstand en gaan straks weer
groeien. Want mensen willen weer in
Vlissingen wonen, niet omdat het moet, maar
omdat het leuk is. Ik reken het tot mijn taak om
bij te dragen aan het creëren en versterken van
die trots. Zelf ben ik namelijk ape-trots op
Vlissingen en het kost me dan ook geen moeite
de feiten en vooruitzichten van onze stad te be
lichten en daarmee aandacht voor Vlissingen te
trekken. Noem het ambassadeurswerk, zoals in
het profiel van de gemeenteraad stond ver
meld, of noem het anders, maar voor mij is
daarvan de kern dat er vereenzelviging ont
staat tussen stad, bevolking en burgemeester,
en de burgemeester daarin mede gezicht geeft
aan de stad.
Het grote verschil met vroeger is dan natuurlijk
dat in het verleden de burgemeester zijn positie
ontleende aan de in de wet vastgelegde be
voegdheden, en daarmee boven de mensen
kwam te staan, terwijl nu de burgemeester het
moet hebben van zijn talent om tussen de men
sen te staan en te leven. Nog wel door de
Kroon benoemd, zij het met stevige inspraak
van de gemeenteraad; nog steeds boven de
partijen en alleen door de Kroon te ontslaan,
maar vooral democratisch, dienstbaar en tus
sen de mensen.
