OOSTERSE TRADITIES
EIM DE DATUM VAN
KERSTDAG
22
MARINUS BIERENS
door de inkomsten uit de visserij en de op
brengsten uit de landbouw van het gebied
rond Vlissingen. De aanleg van de havens en
struktuur van de stad was hierop afgestemd: de
Koopmanshaven voor handelsaktiviteiten, de
Achterhaven voor visserij.
2. VLISSINGEN ALS HANDELSSTAD
Vanaf de lóe eeuw komt de handel tot ontwik
keling en vanaf de 17e eeuw tot echte bloei.
Er ontstaat een ander type samenleving, verste
delijkt met contacten met de wereld buiten
Vlissingen. Een bevolking ook met andere inte
ressen. Kapitaal wordt in cultuurgoederen be
legd en geinvesteerd. Er ontstaat een elite die
zich met mentale zaken kan bezighouden, als
onderwijs, godsdienst en wetenschap.
3. VLISSINGEN ALS VESTINGSTAD
Hoewel Vlissingen al vanaf het begin als strate
gisch punt was gesticht, was de militaire funktie
niet de dominante faktor in de samenleving. Dit
werd het pas na 1795, toen Vlissingen een
duidelijk strategische funktie kreeg in het sa
menspel van ae Europese grootmachten. Met
name de Franse bezetting en andere externe
faktoren gingen de economie van de stad be
palen. Vanaf het eind van de 1 8e en de hele
19e eeuw bepaalt deze militaire funktie de sa
menleving van de stad, met zijn garnizoens,
marinehaven en marinewerf.
4. VLISSINGEN ALS INDUSTRIESTAD
Aan het einde van de 19e eeuw verloor
Vlissingen zijn militaire betekenis. Vanaf die tijd
wordt de stad sterk overheerst door de indus
trie, met name de havenwerken en de Kon.
Mij. De Schelde. Vlissingen kent een bevolking
die haar voornaamste inkomsten verwerft door
werk in de industrie. Er ontstaat een typisch in
dustriële samenleving met een daarvan afgelei
de maatschappij gerichte cultuur: vakverenigin
gen, woningbouwcorporaties, volksbibliothe
ken en andere sociale instellingen gericht op
opvoeding en ontspanning.
Een laatste, 5e kategorie zou kunnen worden
de moderne samenleving, waarin het toerisme
in Vlissingen wordt belicht. Zover is de muse
umcollectie echter nog niet. In het bovenstaan
de is getracht een aantal hoofdsegmenten aan
te geven voor een mogelijke indeling.
Daarbinnen kan uiteraard een nadere verde
ling komen of telkens terugkerende thema's
door de hele tijdsindeling heen: b.v. architek-
tuur, armenzorg, onderwijs, visserij etc. Streven
blijft een flexibele opzet die het publiek telkens
iets nieuws biedt.
"De Oosterse Orthodoxen vieren Kerstmis met
Driekoningen" is een veelgehoorde misvatting.
Een verkeerde uitleg die echter wel te verklaren
is. De meeste oosterse kerken vieren inderdaad
Kerstmis op 7 januari, de dag na de datum die
in het westen Driekoningen of Epifanie heet.
Alleen is het op die dag volgens de Orthodoxe
kalender 25 december. En daar komen we
aan de kern van de zaak. Niet het kerkelijk
jaar is verschillend, maar de kalender.
De Christelijke tijdsindeling is volledig geba
seerd op een natuurlijk gegeven: de wisseling
van de seizoenen. Deze heeft alles te maken
met het draaien van de aarde om de zon. Hoe
men dat in vroeger dagen ook opvatte, name
lijk dat de zon om de aarde zou ronddraaien.
In de tijd dat het Christendom zijn intrede
deed, had de politieke wereldmacht van de
Romeinen in bijna alle toen bekende landen
ook een eenvormige kalender ingevoerd. De
eerste Christenen maakten daar dankbaar ge
bruik van.
Op welke dag Jezus Christus precies geboren
is, kan uit de geschreven bronnen niet afgeleid
worden. Ook niet dat het in de winter was.
Zelfs ten aanzien van zijn geboortejaar zijn er
fouten gemaakt. De koning Herodes die in het
Evangelie wordt genoemd, is zelfs in 4 voor
