VERENIGINGSNIEUWS
PROFICIAT VRIENDEN
zijn zusters zijn zelfs met van die voorname
Portugezen getrouwd. Een waarschuwing is
echter op zijn plaats, want niettegenstaande
men Matheus wel kan vertrouwen, "soo en
vergt de getrouwheyt niet te veelomdat se
door de sonde van begheeren ontrouw en
werde". Tevens wordt ene Francisco Mendes
aanbevolen als zijnde een voortreffelijk loods
met een grote plaatselijke bekendheid van de
wateren op de kust. Vaak waarschuwt Ruyters
voor bepaalde gebieden waar de bewoners
erg "wild" zijn en tevens een grote voorkeur
aan de dag leggen voor mensenvlees.
Ook is er nog een verhaal dat gaat over een
dier dat Ruyters niet helemaal kan thuis bren
gen. Hij scnrijft: "Er is daer een dier bijcans
een mensch gelijck, van Arm, Handen, en
Voeten, groot omtrent een kind van drie jaren".
De bedoeling was dit beestmens mee naar
Zeeland te nemen en Ruyters heeft het er in zijn
boek moeilijk mee. Het beest liep op zijn
achterste poten en soms ook op de voorste
knuisten en wel met gesloten handen. Tot zover
kunnen we denken aan een aap, een chim
pansee misschien wel. Ruyters voegt er echter
aan toe dat dit dier ook verstand had, zoals
een mens. Het kon dan wel niet praten, enkel
"ho, ho" zeggen, maar het zag kans een dicht
gespijkerde kist te openen en de kleren die er
in zaten uit te spreiden en er zo een zachte on
dergrond van te maken en er op te slapen.
Omdat de schepelingen het harde scheeps-
brood weekten deed net dier dit ook en wilde
daarna zijn voedsel uit een bord eten. Ook
slaagde het erin om tabak te roken uit een pijp
en het is bijna ongelooflijk; het kon ook met
naald en draad omgaan. Zo waren er nog
een aantal menselijke handelingen die het dier
feilloos uitvoerde. Dit verhaal neeft geen hap-
p^end, want Ruyters meldt dat de passagier,
wiens gedrag zo veel verbazing had gewekt,
tijdens de thuisreis stierf. Wellicht heeft de ve
randering van het klimaat het beest parten ge
speeld en het zal immer een raadsel blijven
met welk, misschien wel uitgestorven, diersoort
we hier te maken hadden.
Mede door de Zeeuw Dierick Ruyters werd de
oprichting van de WIC een feit. Zijn waar
devolle adviezen hebben de toekomstige
bewindhebbers van de Kamer Zeeland er mo
gelijk toe gebracht om ook haast te maken mei
het samenstellen van een bestuurscollege dal
Zeeland op waardige wijze moest verte
genwoordigen in de directie van de WIC.
Ruyters was een zeeman die op de door hem
beschreven kusten bijna net zo goed de weg
wist als in de nauwe straatjes van Vlissingen en
Middelburg.
Op 20 mei 1992 vond in het gemeentelijk ar
chief de jaarvergadering plaats van de
Vereniging Vrienden van het Stedelijk Museum.
Op de agenda stond o.a. vermeld 'samenwer
king met het gemeentearchief' Dit punt stond
vorig jaar ook al op de agenda, maar de le
denvergadering vond dat men beter eerst een
jaar proef kon draaien. Vanuit het bestuur werd
een werkgroepje gevormd die dit punt verder
ging uitwerken. Het resultaat was een positief
rapport. Het rapport is ter visie gelegd voor de
leden en in de afgelopen vergadering behan
deld.
Tijdens deze vergadering was geen twee/der-
de meerderheid van de leden aanwezig, zo
dat geen besluit kon worden genomen over
statutenwijziging. Statutair is daarom een twee
de vergadering uitgeschreven, op 15 juni j.l.,
waarop de toen aanwezige leden accoord
gingen met de voorgestelde wijziging.
Het is dan ook met gepaste trots dat uw vereni
ging voortaan heet: VERENIGING VRIENDEN
VAN HET STEDELIJK MUSEUM EN GEMEEN
TEARCHIEF VLISSINGEN. Deze naamsveran
dering zal binnenkort door de notaris worden
vastgelegd in de statuten. Ik dank u dan ook
voor het vertrouwen. Samen zullen we verder
werken aan het behoud en uitbreiding van ons
cultureel erfgoed.
Namens het bestuur:
W. van Nassau-Damen, voorzitter.
