HET VESTZAK
THEATER
9
DEN SPIEGEL LITERAIR
25 JAAR ZEEUWSE KOME
DIE IN HUIS EDENBURG
AMY SEERDEN
schouwing duidelijk naar voren. Ook de we
reld van theater en variëte wordt in deze ver
halen herhaaldelijk verbeeld.
Heel aardig te lezen is de biografie 'Mijn vader
Herman Heijermans' door Hermine Heijermans
IBezige Bij, 1973). Ook de levensbeschrij
ving van een ander theatermens, Pisuisse,
vanwege zijn binding met Vlissinaen zeker in
teressant (elders kunt u een artikel over hem
lezen) is het lezen zeker waard: jean louis
Pisuisse, vader van het Nederiandse Cabaret'
door Jenny Pisuisse De Gooise Uitgeverij,
1977).
Ik heb al opgemerkt dat naast het werk dat
voor het theater wordt geschreven er werk te
vinden is waarin het theater een rol speelt.
Hiervoor ga ik graag naar de moderne lite
ratuur. Twee biografieën van mensen voor wie
het theater zeerbelangrijk was heb ik u ge
noemd. Voor een verzameling verhalen waar
in de wereld van het theater een rol speelt zou
ik u willen wijzen op het boekje '15 Theaterver-
halen' een uitgave van de uitgeverij Uniepers
BV Amsterdam, in samenwerking met het
Nederlands Theater Instituut. Een topper in
deze bundel is een verhaal van J.M.A.
Biesheuvel uit de bundel 'Reis door mijn ka
mer'. Het verhaal heet 'De toneelspeler' en het
vertelt op een intigrerende manier over toneel
speler en schrijver, een persoon, twee perso
nen, wat is waar?
Verder staan in dit bundeltje verhalen van o.a.
Simon Carmigge/t, Harry Mulisch, Adriaan
van Dis, Remco Campert. Ik noem niet alle
auteurs van wie werk in deze bundel is opge
nomen, maar ik wil graag eindigen met het
slot van het verhaal 'Gewoon Toneel' van J.
Bernlef, afkomstig uit 'Anekdotes uit een zij
straat', waarin een jongetje zijn vader een to
neelrol ziet repeteren en dit maar een vreem
de, zelfs nare ervaring vindt.
"Terug namen ze de tram. Zijn vader praatte
tegen hem. Hij lette scherp op, maar nu zei
hij steeds iets anders. Mensen moeten steeds
iets anders zeggen, dacht hij. Daar is praten
voor. Steeds andere dingen. Al weet je soms
niet wat je moet zeggen. Als het maar niet
hetzelfde is. Thuis vroeg zijn moeder hoe hij
het gevonden had. "Pappa zei steeds hetzelf
de, antwoordde hij. "Daar is een repetitie
voor,zei ze. "Straks als ze allemaaf hun rollen
kennen lijkt het net alsof ze echt met elkaar
praten.Hij keek haar aarzelend aan. "Wordt
het toneel dan weer gewoon?" "Dan wordt het
weer gewoon toneel, ja.Zijn vader en moe
der lachten. Hij deed maar mee. Nee, ze be
grepen er kennelijk niets van. Maar hij wist nu
in ieder geval wat toneelspelen was: jezelf net
zolang nadoen tot het weer echt leek.
"Wij hebben steeds betoogd dat de binnen
stad van Vlissingen wel degelijk een levendige
functie zal behouden en daarbij ondermeer het
accent gelegd op de binnenstad als vermaaks
centrum. Nu is mij duidelijk dat de Zeeuwse
Komedie met haar opzet veel verder gaat dan
vermaak alleen en ook in die bredere beteke
nis zijn haar activiteiten uitsluitend in te passen
in wat de binnenstad aan leven op moet bren
gen. Ik heb grote waardering voor wat hier tot
stand is gebracht, ik heb grote waardering
voor uw voornemen om via het toneel de
maatschappij kritisch te benaderen. Ik zie daar
in voor u een grote functie weggelegd en ik
hoop dat het succes van uw theater u geeft wat
u er van verwacht hebt. Ik hoop dat Edenburg
en de Zeeuwse Komedie een succesvolle toe
komst beschoren zijn, ik hoop tevens dat dit
theater uit mag groeien tot een echt middel
punt, niet alleen van toneel, maar van het
Vlissingse culturele leven"
Op 15 mei 1971 opende de Vlissingse burge
meester drs. D. Roemers met bovenstaande
woorden het theater Edenburg. Gedurende