HET VESTZAK THEATER 9 DEN SPIEGEL LITERAIR 25 JAAR ZEEUWSE KOME DIE IN HUIS EDENBURG AMY SEERDEN schouwing duidelijk naar voren. Ook de we reld van theater en variëte wordt in deze ver halen herhaaldelijk verbeeld. Heel aardig te lezen is de biografie 'Mijn vader Herman Heijermans' door Hermine Heijermans IBezige Bij, 1973). Ook de levensbeschrij ving van een ander theatermens, Pisuisse, vanwege zijn binding met Vlissinaen zeker in teressant (elders kunt u een artikel over hem lezen) is het lezen zeker waard: jean louis Pisuisse, vader van het Nederiandse Cabaret' door Jenny Pisuisse De Gooise Uitgeverij, 1977). Ik heb al opgemerkt dat naast het werk dat voor het theater wordt geschreven er werk te vinden is waarin het theater een rol speelt. Hiervoor ga ik graag naar de moderne lite ratuur. Twee biografieën van mensen voor wie het theater zeerbelangrijk was heb ik u ge noemd. Voor een verzameling verhalen waar in de wereld van het theater een rol speelt zou ik u willen wijzen op het boekje '15 Theaterver- halen' een uitgave van de uitgeverij Uniepers BV Amsterdam, in samenwerking met het Nederlands Theater Instituut. Een topper in deze bundel is een verhaal van J.M.A. Biesheuvel uit de bundel 'Reis door mijn ka mer'. Het verhaal heet 'De toneelspeler' en het vertelt op een intigrerende manier over toneel speler en schrijver, een persoon, twee perso nen, wat is waar? Verder staan in dit bundeltje verhalen van o.a. Simon Carmigge/t, Harry Mulisch, Adriaan van Dis, Remco Campert. Ik noem niet alle auteurs van wie werk in deze bundel is opge nomen, maar ik wil graag eindigen met het slot van het verhaal 'Gewoon Toneel' van J. Bernlef, afkomstig uit 'Anekdotes uit een zij straat', waarin een jongetje zijn vader een to neelrol ziet repeteren en dit maar een vreem de, zelfs nare ervaring vindt. "Terug namen ze de tram. Zijn vader praatte tegen hem. Hij lette scherp op, maar nu zei hij steeds iets anders. Mensen moeten steeds iets anders zeggen, dacht hij. Daar is praten voor. Steeds andere dingen. Al weet je soms niet wat je moet zeggen. Als het maar niet hetzelfde is. Thuis vroeg zijn moeder hoe hij het gevonden had. "Pappa zei steeds hetzelf de, antwoordde hij. "Daar is een repetitie voor,zei ze. "Straks als ze allemaaf hun rollen kennen lijkt het net alsof ze echt met elkaar praten.Hij keek haar aarzelend aan. "Wordt het toneel dan weer gewoon?" "Dan wordt het weer gewoon toneel, ja.Zijn vader en moe der lachten. Hij deed maar mee. Nee, ze be grepen er kennelijk niets van. Maar hij wist nu in ieder geval wat toneelspelen was: jezelf net zolang nadoen tot het weer echt leek. "Wij hebben steeds betoogd dat de binnen stad van Vlissingen wel degelijk een levendige functie zal behouden en daarbij ondermeer het accent gelegd op de binnenstad als vermaaks centrum. Nu is mij duidelijk dat de Zeeuwse Komedie met haar opzet veel verder gaat dan vermaak alleen en ook in die bredere beteke nis zijn haar activiteiten uitsluitend in te passen in wat de binnenstad aan leven op moet bren gen. Ik heb grote waardering voor wat hier tot stand is gebracht, ik heb grote waardering voor uw voornemen om via het toneel de maatschappij kritisch te benaderen. Ik zie daar in voor u een grote functie weggelegd en ik hoop dat het succes van uw theater u geeft wat u er van verwacht hebt. Ik hoop dat Edenburg en de Zeeuwse Komedie een succesvolle toe komst beschoren zijn, ik hoop tevens dat dit theater uit mag groeien tot een echt middel punt, niet alleen van toneel, maar van het Vlissingse culturele leven" Op 15 mei 1971 opende de Vlissingse burge meester drs. D. Roemers met bovenstaande woorden het theater Edenburg. Gedurende

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 1993 | | pagina 8