12 SCHELDELOODSENKOOR
NIEUWE LEDEN
omdat men zo schoon was maar omdat het
schip niet mocht uitdropen, vooral in de tropen
was dat een gevaar. Als het schip, dat van hout
gebouwd was, een paar dagen niet nat werd
gehouden ontstonden er grote naden tussen de
delen die fataal konden zijn bij hef eerste slechte
weer dat men tegen kwam. Ook bij plotselinge
fropenregens konden de dekken dan grote hoe
veelheden water doorlaten die de vracht
beschadigden en ook de verblijven onbewoon
baar maakten.
Het eten aan boord was slecht. De eerste tijd
had men nog levende have aan boord: paar
den, koeien en varkens die van lieverlede
geslacht werden, Daarna was het menu zout
vlees, drie maal per dag. Een van de gevreesde
ziektes was dan ook scheurbuik, waaraan velen
overleden. De Engelsen danken hun scheldnaam
'Limeys' aan het feit dat er op engelse schepen
voor het eerst 'Limejuice' (citroensap] werd ver
strekt tegen scheurbuik. Er waren ook wel kippen
aan boord, alleen waren de eieren en kippen
niet voor de bemanning, maar voor de kapitein
en eventuele passagiers. Lijfstraffen kwamen
veelvuldig voor zonder enige vorm van recht
spraak. Het is dan ook geen wonder dat velen
de kans grepen om te drossen, zodat er altijd
een tekort aan bemanning was.
Overal ter wereld probeerden de kapiteins hun
bemanning aan te vullen: in de Stille Zuidzee
kwamen de 'Kanaken' aan boord, oorspronke
lijk de bewoners van de Sandwich-eilanden
(Kanaak betekent mens), later werden alle
bewoners van de eilanden in de Stille Zuidzee
zo genoemd. Noord Amerika leverde veel
negers als aanvullende bemanning. In alle
havenkroegen werden mannen dronken
gevoerd, men liet ze een 'handgeld' aannemen,
meestal een goudstuk, en ze werden aan boord
van een schip gebracht, het 'shanghay-en'. En
de reizen duurden lang, soms wel 4 a 5 jaar!
Huwelijken waren praktisch onmogelijk of hiel
den geen stand. Het waren ruwe kerels, die als
ze na een reis aan de wal kwamen, met voor
die tijd veel geld op zak, een gemakkelijke
prooi waren voor de vrouwen in de kroegen en
de logementhouders die ook wel wisten hoe de
zeeman het beste 'uitgekleed' kon worden.
In zo'n logement had hij dan wel enige tijd kre
diet dat werd afbetaald van het handgeld, 'the
month advance', van het volgende schip. Met
een beetje geluk bleef er dan nog wat over om
kleding te kopen, oliegoed en dergelijke. Aan
boord kon dat ook wel, de kapitein had een
'slapkist', maar wat je daaruit kocht was wel erg
duur. De kapitein maakte woekerwinst.
Trouwens als je ergens geld wilde opnemen in
een haven dan kreeg de kapitein daar ook pro
centen van, minstens 10!
De romantiek van het varen was in die tijd (en nu
ook) ver te zoeken. De zeemansliederen verha
len daar dan ook van en de werkliederen zijn
eindeloos lang. Als je dus een publiek zoekt dan
moet je met het repertoire iets doen, en met je
presentatie. Zoals wij de liederen zingen is niet
echt authentiek meer; we zingen net zoveel cou
pletten dat de essentie van de inhoud blijft
bestaan en elk lied wordt in de aankondiging
verklaard zodat ook mensen die geen Engels of
een vreemde taal verstaan toch weten waar het
over gaat. Al snel vonden wij het optreden in het
loodsenuniform net zo saai als sommige liede
ren, waarvan je teveel coupletten zingt. De
oplossing was dat we de bemanning van een
Het afgelopebn kwartaal hebben zich de
volgende personen aangemeld als lid van
de vereniging:
Mevr. R. Both-dejongVlissingen
Dhr. H.F. Goeteer,Vlissingen
Mevr. J.J.P. Rammeloo-
VandammeVlissingen
Dhr. P.J.C. Bukkers,Vlissingen
Van Fraassen Touringcars,Vlissingen
Dhr. G.J. Gerestein,Middelburg
Mevr. C. Klijberg-van Hoven,Vlissingen
Dhr. G.J. de NeutVlissingen
Mevr. R. Ruedisueli,Vlissingen
Mevr. Schieman-
van der Staal,Serooskerke
Dhr. A. SoplantilaVlissingen
Alle leden van harte welkom namens het
bestuur.
DEN SPIEGEL
