16 DE LOODSENSTEIGER
beschikbaar worden gesteld en "deze blijft zijn
eigendom".
Tot hier een aantal zaken uit het bestek, waaruit
overduidelijk blijkt dat deze steiger ooit met gro
te zorg en vakmanschap werd gemaakt. Door
de jaren heen funktioneerde hij dan ook uitste
kend voor het doel waarvoor hij gemaakt was,
nl. als aanlegsteiger voor de reaeboten. Wel
werd duidelijk dat hoewel op de steiger zelf
niets was aan te merken hij t.a.v. de gebruikers,
de loodsen, was verouderd en niet meer van
deze tijd. Daarom gingen de loodsen ijveren
voor een zgn. drijvende steiger. Deze terechte
wens ging, vooral door de inspanningen van het
pas geprivatiseerde Loodswezen, op 23 decem
ber 1989 in vervulling. Toen draaide bijna
onopgemerkt deze lange sleep de Koopmans
haven in. Dit moment was cruciaal voor de oude
steiger, want toen werd voor het Directoraat
Scheepvaart en Maritieme zaken (DGSM) de
steiger een blok aan het been.
Men heeft toen echt met de steiger lopen leuren.
Helaas, noch het pas geprivatiseerde Lood
swezen, noch het Belgische Loodswezen, noch
de gemeente Vlissingen was gecharmeerd om
dit kunstwerk met al zijn lusten en lasten voor een
symbolisch bedrag over te nemen. Mijns inziens
werden deze onderhandelingen erg formeel
gevoerd en was er weinig of geen sprake van
enige inventiviteit of creativiteit. Zo werd er bij
voorbeeld voorbijgegaan aan het feit dat de
steiger ook bij zwaar stormweer een waterkeren-
de runktie vervult en dat ingeval van calamiteiten
of anderzins in de Koopmanshaven (baggeren],
deze ook uitstekend als reserve-steiger dienst kan
doen. Ook het argument dat het als jong-monu-
ment kon worden aangemerkt kwam geheel niet
aan de orde. Dus werd besloten tot sloop. Een
laatse kans om de steiger van de sloop te red
den kreeg de gemeente op woensdag 26 juni
l 991De beslissing van B W, gesteund door
de Raad viel echter negatief uit. Sneller dan ver
wacht kwam het aannemingsbedrijf Van der
Straaten uit Hansweert in aktie.
RODE LAP OP EEN STIER
Het verschijnen van een bok langszij de steiger
werkte echter als een rode lap op een stier, want
diezelfde dag nog kwam een aantal Vlissingers
in aktie. Deze inwoners die allen hun sporen
hadden verdiend m.b.t. het behoud van culturele
en andere zaken staken hun koppen bijeen in
het restaurant Montparnasse. De eigenaar,
Guus Blankenburgh, die tevens als havenmees
ter van de jachthaven zich bij de zaak betrokken
voelde stelde zijn telefoon en fax ter beschik
king. Getracht werd om telefonisch en met de
fax het tij te doen keren en de sloop te stoppen.
Om dit doel te bereiken werd gelijktijdig de
Stichting Behoud Loodsensfeiger opgericht.
Of het kwam door deze aktie of door het feit dat
we melding maakten van het feit dat de steiger
gelegen was binnen het gebied wat als
beschermd stadsgezicht werd aangemerkt..., of
door een telefonade van oud-wethouder de heer
Bruinooge met zijn oud-collegae wethouders?
Het zal altijd wel in nevelen gehuld blijven.
Maar de reeds aangevangen sloop werd op
vrijdag 28 juni 1991 gestopt, en dat was het
belangrijkste.
HECTISCHE PERIODE
De periode die hierna volgde kan het beste als
hectisch worden gekarakteriseerd. Allerlei zaken
moesten in ijltempo hun beslag krijgen. Veel
steun kregen we van enkele Vlissingse bedrijven
en instellingen die middels een intentieverklaring
kracht bijzetten aan ons streven tot behoud. Ook
de hulp van prof.mr.dr. C.A. van Swighem, oud-
hoogleeraar architectuurgeschiedenis, die voor
al de historische waarde toelichtte is ongetwij
feld van onschatbare waarde gebleken. Waf
zeker ook niet vergeten mag worden is de more
le steun die vele VÏlssingers ons gaven. Dit kwam
het beste tot uiting toen we met een handtekenin-
gen-aktie e.e.a. meenden te moeten ondersteu
nen. In een recordtijd konden we 4460 handte
keningen gevat in een zg. petitionement overleg
gen. Het zag er aanvankelijk naar uit dat dit
effect zou hebben. We kwamen weer met
elkaar aan tafel en DGSM zegde een 'bruids
schat' toe. Helaas, de vreugde was van korte
duur want het sloopbedrijf diende een claim in
waardoor de buidsschat nivelleerde. Hierdoor
kwam onze afspraak dat de gemeente als eige
naar en wij (de stichting) als exploitant op zou
den treden wederom op de tocht te staan. En zo
DEN SPIEGEL
