5
DEN SPIEGEL
ik: hé ik had toch nog 8 eieren. Zou er dan toch
iemand in mijn huis geweest zijn? Ik miste een
blik ham van 1 kg en 2 blikjes bisquit. Toen ging
ik naar beneden want ze waren er nog steeds
met hun zendapparaat en vroeg: "The eggs
were they good?" "Very good indeed," zeiaen
ze. Ik vroeg: "End the bisquits?" Nice and the
bacon was marvellous. Hij vroeg me of ik boos
was dat ze dat weggenomen hadden. De eerste
drie dagen zijn ze aangewezen op hun nood
rantsoen en mogen ze nemen wat ze nodig heb
ben. Ik zei dat ik het erg goedkoop vond als ik
voor dat beetje eten mijn vrijheid terug kreeg.
Als na drie dagen de keukens komen krijg je er
wat voor terug beloofde hij en hij deed zijn
belofte gestand. Opeens gaf ik een gil en vloog
naar boven want in diezelfde kast stond een kist
je met juwelen van een Joodse familie uit Borne
(Overijssel). Die had ik meegekregen van mijn
zuster die ze bewaarde voor die familie. Maar
toen mijn zwager werd gefusilleerd durfden ze
dit niet meer in nuis te houden. Ik keek in de kast
en het kistje stond er nog. Daar hadden ze niet
naar gekeken want dan hadden ze het meege
nomen: er zat immers voor duizenden guldens
in.
Er werd in 't huis naast het mijne een Rode Kruis
post ingericht en in een mum van tijd lagen er
tientallen gewonden. Ze kwamen vragen om
gekookt warm water en vanaf dat moment deed
Ik niets anders dan ketels water koken. De eerste
dag vond ik het vreselijk eng en liep ik er met
mijn ogen dicht langs, maar na een paar dagen
was ik eraan gewend. De dag ging voorbij en 't
werd weer avond en we moesten weer in die
kelder. De derde dag van vechten brak aan. In
de bakkerij werd gewerkt, ook onder het schie
ten door. Die morgen om 1 1 uur kwamen ze
zeggen dat we naar 't arsenaal (1) moesten
want de stad zou plat gebombardeerd worden.
We gingen via de Wolstraat en Palingstraat
naar 't arsenaal onder het schieten door. We
gingen met tegenzin want in de bakkerij stonden
250 broden te rijzen. Toen we langs het
Postkantoor kwamen lagen daar de lijken van
vele Duitse soldaten opgestapeld als klampen
hout. Een vreselijk gezicht. We zagen niet één
Engelsman maar hoorden later dat die direct
werden afgevoerd.
We kwamen heelhuids bij 't arsenaal waar
2000 mensen al dagen zaten of lagen onder
