8 DE BEVRIJDINGSDAGEN
dant van de Thames Court, met één van zijn offi
cieren voor het eerst afrekenen. Ik vraag na de
transactie of hij 's avonds zin had om 'a cup of
tea or coffee' te komen drinken. Hij bedankte
heel beleefd en zei dat hij nooit van boord
kwam en het voortaan aan zijn officier overliet.
Na een paar uur kwam die officier terug en
vroeg of die vraag van 's avonds te komen ook
voor hem gold. Ik zei: natuurlijk maar ik wilde
het U niet vragen omdat uw commandant het
afsloeg. Hij zei dat hij de waarheid had gespro
ken en nooit van boord ging. Die officier, Ted
Fishender, is vanaf die avond iedere avond
geweest uitgezonderd als hij wacht had. Zijn
vrouw is mijn beste vriendin geworden en geble
ven tot hun dood toe. Wij zijn er verschillende
malen te logeren geweest en zij bij ons en met
hun zoon Billy hou ik nog steeds contact. Helaas
stierf hij in 1970 en zij in 1971 (60 en 57 jaar
oud], We hebben er echte vrienden aan verlo
ren.
Maar terug naar de toestand van toen. De
Prinses Irene Brigade arriveerde in Vlissingen en
één ervan, Kees Wifteveen, had direct een meis
je van de fam. Uiterlindén (Nel). Hij kwam ook
wel eens bij ons binnen lopen. '1 Was een
Rotterdammer die in Canada woonde. Op een
avond liet ik hem uit en zo als hij buiten was viel
er een schot. Ik deed gauw open en hij kwam
in. Ik zei: "Ben je gewond?". Hij zei, 'k geloof
het niet maar een Kogelgat zat in de kop van
zijn mouw. Na een Kwartier vertrok hij en is
goed op zijn onderdeel thuisgekomen.
De Prinses Irene Brigade gaf een feestje in het
Vereenigingsgebouw in de Palingstraat voor de
kinderen van Vlissingen. Daar ben ik niet
geweest maar een paar dagen later kwam Ted
met de zelfde opdracht. Er moesten weer gebak
jes en cakes en broodjes gebakken worden.
Daar ben ik wel bij geweest. De militairen moes
ten bedienen. Nou al die kinderen zijn vast ziek
geworden: zoveel zoetigheid en van alles en
nog waf chocolade en drops etc. mee naar huis.
Die militairen dachten dat de kinderen hier uitge
hongerd waren. Dat was niet zo. Dat was wel
boven de rivieren maar niet hier.
DEN SPIEGEL
