IzkXÈÉim EDDY QUITE 11 Marmerplastiek aan de Koudekerkseweg te Vlissingen van Eddy Quite uit 1983. Foto Den Spiegel. Tekenaar/schilder Eddy Quite geboren in Vlissingen studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunst in Brugge. Rogi Wieg heeft hem eens geïntervieuwd voor de PZC. Het vraaggesprek geeft een duidelijk beeld van de mens achter de kunstenaar: een boeiende man, die van mooie en pure dingen houdt. Die liefde voor schoonheid en eenvoud proef je zowel uit zijn werk als uit zijn taalgebruik. Bepaalde essenties weet hij prachtig onder woorden te brengen. Een schilder met woord en penseel. Vormgeving intrigeert hem enorm. Zijn werk heeft in de loop der jaren een bepaalde ontwik keling doorgemaakt. Zelf noemt hij het een reis door de kunst, waarbij je steeds overbodige bal last overboord gooit zonder de essentie te verlie zen. Inspiratie naait hij uit de reizen naar met name het Middellandsezeegebied en uit de lite ratuur. Hij is een fervent liefhebber van literatuur. De Russische, Toergenjev, Gogol, Paustovsky, maar ook de Engelse, Powell, Orwell. Schitterend, hoe juist een schilder zo vol bewon dering kan zijn over de wijze waarop een schrij ver zijn décor weet neer te zetten. "Houdt de sanseveria's hoog" schreef George Orwell, de kleinburgerlijkheid ten tonele gevoerd. De saaie kamerplant als symbool van de burger manslelijkheid. De sanseveria vind je ook in het werk van Quite. Een kunstenaar op zoek naar het wezenlijke, helaas maar al te vaak omringd door dogma's en clichés. Als vertaling maakt Quite gebruik van metaforen. Onlangs expo seerde hij een gedeelte van dit werk in café Soif. Hoewel bijna al deze werken in blauwen geschilderd zijn, valt er toch een enorme kleur schakering waar te nemen. Sommige vazen lij ken plotseling uit het niets op te doemen. Heel simpel zet hij uiteen hoe een werk tot stand komt. 'Kennis en ambachtelijkheid is een vereiste (en een bepaalde gave naar mijn idee), maar vooral ook durf. Eén streep meer kan een schil derij maken of verzieken. Voordat je begint te werken weet je al hoe het eruit gaat zien. Het zit al in je hoofd. In zekere zin is schilderen mon nikenwerk. Je doet het voor jezelf'. Dat dit laatste zeer belangrijk is blijkt uit zijn aanstekelijke enthousiasme wanneer het precies datgene is geworden wat hij ervan verwachtte. 'Eén keer in je leven een fantastisch schilderij maken of een echt goed boek schrijven...' Naar mijn mening is hij daarin reeds geslaagd: hij maakte schitterende aquarellen van mijn doch ter. Quite, de man die de maan liet vallen. In de ogen van mijn dochter bracht hij de hemel op aarde. DEN SPIEGEL

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 1995 | | pagina 15