IzkXÈÉim
EDDY QUITE 11
Marmerplastiek aan de
Koudekerkseweg te
Vlissingen van Eddy Quite
uit 1983. Foto Den
Spiegel.
Tekenaar/schilder Eddy Quite geboren in
Vlissingen studeerde aan de Academie voor
Beeldende Kunst in Brugge. Rogi Wieg heeft
hem eens geïntervieuwd voor de PZC. Het
vraaggesprek geeft een duidelijk beeld van de
mens achter de kunstenaar: een boeiende man,
die van mooie en pure dingen houdt. Die liefde
voor schoonheid en eenvoud proef je zowel uit
zijn werk als uit zijn taalgebruik. Bepaalde
essenties weet hij prachtig onder woorden te
brengen. Een schilder met woord en penseel.
Vormgeving intrigeert hem enorm. Zijn werk
heeft in de loop der jaren een bepaalde ontwik
keling doorgemaakt. Zelf noemt hij het een reis
door de kunst, waarbij je steeds overbodige bal
last overboord gooit zonder de essentie te verlie
zen. Inspiratie naait hij uit de reizen naar met
name het Middellandsezeegebied en uit de lite
ratuur. Hij is een fervent liefhebber van literatuur.
De Russische, Toergenjev, Gogol, Paustovsky,
maar ook de Engelse, Powell, Orwell.
Schitterend, hoe juist een schilder zo vol bewon
dering kan zijn over de wijze waarop een schrij
ver zijn décor weet neer te zetten. "Houdt de
sanseveria's hoog" schreef George Orwell, de
kleinburgerlijkheid ten tonele gevoerd.
De saaie kamerplant als symbool van de burger
manslelijkheid. De sanseveria vind je ook in het
werk van Quite. Een kunstenaar op zoek naar
het wezenlijke, helaas maar al te vaak omringd
door dogma's en clichés. Als vertaling maakt
Quite gebruik van metaforen. Onlangs expo
seerde hij een gedeelte van dit werk in café
Soif. Hoewel bijna al deze werken in blauwen
geschilderd zijn, valt er toch een enorme kleur
schakering waar te nemen. Sommige vazen lij
ken plotseling uit het niets op te doemen.
Heel simpel zet hij uiteen hoe een werk tot stand
komt. 'Kennis en ambachtelijkheid is een vereiste
(en een bepaalde gave naar mijn idee), maar
vooral ook durf. Eén streep meer kan een schil
derij maken of verzieken. Voordat je begint te
werken weet je al hoe het eruit gaat zien. Het
zit al in je hoofd. In zekere zin is schilderen mon
nikenwerk. Je doet het voor jezelf'. Dat dit laatste
zeer belangrijk is blijkt uit zijn aanstekelijke
enthousiasme wanneer het precies datgene is
geworden wat hij ervan verwachtte.
'Eén keer in je leven een fantastisch schilderij
maken of een echt goed boek schrijven...' Naar
mijn mening is hij daarin reeds geslaagd: hij
maakte schitterende aquarellen van mijn doch
ter. Quite, de man die de maan liet vallen.
In de ogen van mijn dochter bracht hij de hemel
op aarde.
DEN SPIEGEL