genoten zichtbaar.
Bij een veiling van een woonhuis is het me
overkomen dat ik in de keuken rekeningen
zat op te maken en moest afrekenen. Op een
moment stond er iemand naast me die vroeg
of ik wilde opstaan want hij had net de keu
kenstoelen gekocht en betaald.
Een van de meest vervelende dingen die ik
heb meegemaakt was het bezoek van het
inbrekersgilde. De heren -ik neem maar aan
dat vrouwen dat toen niet deden- hadden
o.a. de brandkast opengebrand. Ze dachten
geld te vinden. Natuurlijk vonden ze wel
wat, maar op een notariskantoor is niet veel
geld te vinden. Door dat branden waren
mappen met boekhoudbescheiden, zoals
loonstaten, gaan smeulen. Omdat ze ook nog
met water hadden zitten knoeien, niet zo
leuk. Het was gelukkig prachtig weer. Op
het terras in de tuin kon alles drogen. De
geschroeide papieren heb ik, in plastic zak
ken verpakt, in dossiermappen bewaard.
Jaren later, bij een controle van de boekhou
ding, kon de controlerend ambtenaar nog
genieten. Toen ik me verontschuldigde voor
de vieze papieren, zei hij dat het nog erger
had gekund. Hij kon nog controleren! Het
notariskantoor heeft al jaren een alarmin
stallatie. Uit nood geboren, ook wat dit
betreft, bij de tijd.
Een spannende tijd is de periode tussen het
defungeren van de ene en de benoeming van
de andere notaris. Wie wordt je nieuwe
werkgever en -nog belangrijker- klikt het
met het personeel? Voor de benoeming van
notaris Beyer waren verschillende heren op
bezoek geweest om eens te zien waar ze -als
ze benoemd zouden worden terecht zouden
komen. Zij werden het niet. Op een ochtend
kwam er voor ons een onbekende meneer
binnen. Hij zei: "Goede morgen, ik ben Beyer
en ik ben hier benoemd als de nieuwe nota
ris."
Bij de nadere kennismaking vertelde hij ons
dat het niet mogelijk was dat er iemand op
ons kantoor werkte die een slechter hand
schrift had als het zijne. Dit bleek maar al te
waar. Menigmaal heb ik hem een concept
voorgelegd met het verzoek het te willen
"vertalen". Op de duur was dat niet meer
nodig.
Toen notaris Beyer met pensioen ging (01-
06-1982) was het weer spannend.
Naast mr Sauer, die al jaren als kandidaat
notaris op ons kantoor werkte, waren er ook
andere gegadigden. Het verlossende tele
foontje leverde een juichkreet op die in onze
kamer te horen was. In de dagen van beëdi
ging en receptie speelde in Vlissingen de
Schelde/R.S.V. zaak. Waar mogelijk zette de
nieuwe notaris zich in voor behoud van De
Schelde. Zelfs op de receptie. Naast het
receptieboek lag een register ter tekening
voor dat behoud. Op de beslissende dag is
dat naar de betreffende instantie verzonden,
te weten "de Ministerraad".
Dit waren dan wat herinneringen aan mijn
tijd in het Vlissingse notariaat.
Uiteraard zijn er veel meer, maar daar zijn
er bij die niet verteld kunnen worden.
Geheimhouding geldt niet alleen voor de
notaris, maar ook voor zijn personeel.
Personeel, collega's dus, een grote groep. Ik
denk wel 60 mensen waarmee ik samenge
werkt heb. Naast degenen die nu nog wer
ken, ontmoet ik hier en daar ook nog wel
eens iemand uit de begintijd. De "weet-je-
nog" verhalen van toen blijven gespreksstof.
Sommige dingen zie je dan weer voor je.
Naast mijn boekhoudwerk, wat saai mag lij
ken, maar het niet was, heb ik met heel veel
mensen kunnen omgaan. Mensen in verdrie
tige en vrolijke momenten. Daardoor zaten
achter de te boeken posten en het overmaken
van geld, mensen die voor het eerst een huis
kochten, of een erfenis kregen. Het laatste
brengt natuurlijk ook verdriet mee, tenzij
men erfde van iemand die men niet gekend
had. De rijke oom uit Amerika komt niet
dagelijks voor, maar erven van een onbekend
familie-lid kan echt.
A.C.M. Theune
Den Spiegel, juli 1995
11