genoten zichtbaar. Bij een veiling van een woonhuis is het me overkomen dat ik in de keuken rekeningen zat op te maken en moest afrekenen. Op een moment stond er iemand naast me die vroeg of ik wilde opstaan want hij had net de keu kenstoelen gekocht en betaald. Een van de meest vervelende dingen die ik heb meegemaakt was het bezoek van het inbrekersgilde. De heren -ik neem maar aan dat vrouwen dat toen niet deden- hadden o.a. de brandkast opengebrand. Ze dachten geld te vinden. Natuurlijk vonden ze wel wat, maar op een notariskantoor is niet veel geld te vinden. Door dat branden waren mappen met boekhoudbescheiden, zoals loonstaten, gaan smeulen. Omdat ze ook nog met water hadden zitten knoeien, niet zo leuk. Het was gelukkig prachtig weer. Op het terras in de tuin kon alles drogen. De geschroeide papieren heb ik, in plastic zak ken verpakt, in dossiermappen bewaard. Jaren later, bij een controle van de boekhou ding, kon de controlerend ambtenaar nog genieten. Toen ik me verontschuldigde voor de vieze papieren, zei hij dat het nog erger had gekund. Hij kon nog controleren! Het notariskantoor heeft al jaren een alarmin stallatie. Uit nood geboren, ook wat dit betreft, bij de tijd. Een spannende tijd is de periode tussen het defungeren van de ene en de benoeming van de andere notaris. Wie wordt je nieuwe werkgever en -nog belangrijker- klikt het met het personeel? Voor de benoeming van notaris Beyer waren verschillende heren op bezoek geweest om eens te zien waar ze -als ze benoemd zouden worden terecht zouden komen. Zij werden het niet. Op een ochtend kwam er voor ons een onbekende meneer binnen. Hij zei: "Goede morgen, ik ben Beyer en ik ben hier benoemd als de nieuwe nota ris." Bij de nadere kennismaking vertelde hij ons dat het niet mogelijk was dat er iemand op ons kantoor werkte die een slechter hand schrift had als het zijne. Dit bleek maar al te waar. Menigmaal heb ik hem een concept voorgelegd met het verzoek het te willen "vertalen". Op de duur was dat niet meer nodig. Toen notaris Beyer met pensioen ging (01- 06-1982) was het weer spannend. Naast mr Sauer, die al jaren als kandidaat notaris op ons kantoor werkte, waren er ook andere gegadigden. Het verlossende tele foontje leverde een juichkreet op die in onze kamer te horen was. In de dagen van beëdi ging en receptie speelde in Vlissingen de Schelde/R.S.V. zaak. Waar mogelijk zette de nieuwe notaris zich in voor behoud van De Schelde. Zelfs op de receptie. Naast het receptieboek lag een register ter tekening voor dat behoud. Op de beslissende dag is dat naar de betreffende instantie verzonden, te weten "de Ministerraad". Dit waren dan wat herinneringen aan mijn tijd in het Vlissingse notariaat. Uiteraard zijn er veel meer, maar daar zijn er bij die niet verteld kunnen worden. Geheimhouding geldt niet alleen voor de notaris, maar ook voor zijn personeel. Personeel, collega's dus, een grote groep. Ik denk wel 60 mensen waarmee ik samenge werkt heb. Naast degenen die nu nog wer ken, ontmoet ik hier en daar ook nog wel eens iemand uit de begintijd. De "weet-je- nog" verhalen van toen blijven gespreksstof. Sommige dingen zie je dan weer voor je. Naast mijn boekhoudwerk, wat saai mag lij ken, maar het niet was, heb ik met heel veel mensen kunnen omgaan. Mensen in verdrie tige en vrolijke momenten. Daardoor zaten achter de te boeken posten en het overmaken van geld, mensen die voor het eerst een huis kochten, of een erfenis kregen. Het laatste brengt natuurlijk ook verdriet mee, tenzij men erfde van iemand die men niet gekend had. De rijke oom uit Amerika komt niet dagelijks voor, maar erven van een onbekend familie-lid kan echt. A.C.M. Theune Den Spiegel, juli 1995 11

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 1995 | | pagina 11