5 MEI 1995" Waarom gekozen voor de periode 1939-1948? Welnu: 1939 Mubilisatietijd - sneuvelen van de eerste mensen 1940-1944 ('45) Wereldoorlog II vele tientallen slachtoffers 1945-1948 Voormalig Nederlands Indië - gesneuvelde soldaten Na de uiteindelijke gemeentelijke goedkeu ring op 10 april 1995 voor het oprichten van het oorlogsmonument Souburg aan het Marnixplein te West-Souburg en na de toe zegging tot het financieren van de gehele steen kon het comité, bestaande uit de heren Ko Filius en Gerard Uijt de Haag, aan het werk. Hartverwarmend waren de giften, -finan cieel zowel als materieel-, de adviezen, even als het team van belangeloze oude en jonge medewerkers. Het was fantastisch hoe iedereen zonder uit zondering zich inspande om toch vooral tij dig, beslist vóór 5 mei, de laatste hand aan het monument te leggen. 't Mag hier wel eens benadrukt worden: óók de jeugd leverde een geweldige prestatie met hun hulp. Het uiteindelijke resultaat mag er zijn! Ko Filius, het was per slot zijn idee en wens, na 50 jaar bevrijd te zijn heeft Souburg nu zijn oorlogsmonument.... Dhr. Lorier, ("dominee" hoefde niet in deze hoedanigheid) hield een toespraak van onge veer 5 minuten. Na een algemeen en internationaal gericht gegeven, voltooide en beëindigde hij zijn rede met het volgende citaat: "Opdat het nage slacht het wete. Ter herinnering aan onze dorpsgenoten en de geallieerde bevrijders die zijn omgekomen door het oorlogsgeweld tijdens de jaren 1939-1948." Vele kinderen en enkele nabestaanden leg den bloemen bij het onthulde monument neer. Namens het Zeeuwse Bataljon" werd er door dhr. B. Koole, als Souburgse veteraan, een bloemstuk neergelegd. De militairen hesen de beide vlaggen van "half stok" tot "in top" en met het zingen van het lied "Wilt heden nu treden" en het 'Wilhelmus", kwam er een eind aan deze plechtigheid. Terwijl twee jongens een kopie van een op 2 oktober 1944 boven Walcheren uitgeworpen pamflet uitdeelden aan alle belangstellen den, had mevrouw Wil van son-Florusse, heel toepasselijk, alles aan elkaar gespro ken. Zij verwees o.a. naar drie kort na de oor log omgekomen jongens, klasgenoten van haar en schrijver dezes. Zij werden tijdens hun spel bij wachtpost 66 te Vlissingen getroffen door het aanwezige oorlogstuig. Ter herinnering volgen hier hun namen: Arie Schuit en broer Bertus Schuit en Herman de Kort. Gerard Uijt de Haag 18 ben Spiegel, juli 1995

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 1995 | | pagina 18