5 MEI 1995"
Waarom gekozen voor de periode 1939-1948?
Welnu:
1939 Mubilisatietijd
- sneuvelen van de eerste mensen
1940-1944 ('45) Wereldoorlog II
vele tientallen slachtoffers
1945-1948 Voormalig Nederlands Indië -
gesneuvelde soldaten
Na de uiteindelijke gemeentelijke goedkeu
ring op 10 april 1995 voor het oprichten van
het oorlogsmonument Souburg aan het
Marnixplein te West-Souburg en na de toe
zegging tot het financieren van de gehele
steen kon het comité, bestaande uit de heren
Ko Filius en Gerard Uijt de Haag, aan het
werk.
Hartverwarmend waren de giften, -finan
cieel zowel als materieel-, de adviezen, even
als het team van belangeloze oude en jonge
medewerkers.
Het was fantastisch hoe iedereen zonder uit
zondering zich inspande om toch vooral tij
dig, beslist vóór 5 mei, de laatste hand aan
het monument te leggen.
't Mag hier wel eens benadrukt worden: óók
de jeugd leverde een geweldige prestatie met
hun hulp.
Het uiteindelijke resultaat mag er zijn!
Ko Filius, het was per slot zijn idee en wens,
na 50 jaar bevrijd te zijn heeft Souburg nu
zijn oorlogsmonument....
Dhr. Lorier, ("dominee" hoefde niet in deze
hoedanigheid) hield een toespraak van onge
veer 5 minuten.
Na een algemeen en internationaal gericht
gegeven, voltooide en beëindigde hij zijn rede
met het volgende citaat: "Opdat het nage
slacht het wete. Ter herinnering aan onze
dorpsgenoten en de geallieerde bevrijders
die zijn omgekomen door het oorlogsgeweld
tijdens de jaren 1939-1948."
Vele kinderen en enkele nabestaanden leg
den bloemen bij het onthulde monument
neer.
Namens het Zeeuwse Bataljon" werd er door
dhr. B. Koole, als Souburgse veteraan, een
bloemstuk neergelegd.
De militairen hesen de beide vlaggen van
"half stok" tot "in top" en met het zingen van
het lied "Wilt heden nu treden" en het
'Wilhelmus", kwam er een eind aan deze
plechtigheid.
Terwijl twee jongens een kopie van een op 2
oktober 1944 boven Walcheren uitgeworpen
pamflet uitdeelden aan alle belangstellen
den, had mevrouw Wil van son-Florusse,
heel toepasselijk, alles aan elkaar gespro
ken. Zij verwees o.a. naar drie kort na de oor
log omgekomen jongens, klasgenoten van
haar en schrijver dezes. Zij werden tijdens
hun spel bij wachtpost 66 te Vlissingen
getroffen door het aanwezige oorlogstuig.
Ter herinnering volgen hier hun namen:
Arie Schuit en broer Bertus Schuit en
Herman de Kort.
Gerard Uijt de Haag
18
ben Spiegel, juli 1995