Herinneringen aan het Strandhotel Toen ik dit voorjaar op een zondagmorgen met de hond ging wandelen steeg een massieve zwarte rookkolom op uit de ruïne van het Strandhotel, om heel hoog in de lucht uiteen te waaieren. Op dat ogenblik flitsten plotseling een groot aantal per soonlijke herinneringen door mijn hoofd. 'rrrgJivtVAViit Het strandhotel ca. 1950. Ik maakte kennis met het Strandhotel onge veer in 1935. De bekende Vlissingse gooche laar Adrie van Oorshot gaf er een voorstel ling en ik heb ademloos op de eerste rij geze ten om hem op een truc te betrappen. Toen ik thuis kwam vroeg mijn moeder of ik het niet leuk had gevonden, maar ik zei dat dit tover en was en geen goochelen omdat ik hem voortdurend op zijn handen had zitten kij ken. Het Strandhotel, dat wij ook vaak "Ooster huis" noemden, naar de naam van de eige naar, lag op een prachtig punt. Bovenaan de Leeuwetrap lag daar ook de muziektent en daarnaast het beroemde gietijzeren kraantje dat gelukkig nog steeds op de Boulevard staat, maar op een andere plaats. Dan is het oorlog, de volgende herinnering. Het Strandhotel wordt Wehrmachtsheim, Foto Dert een soort militair tehuis voor de soldaten (en hun vriendinnen). Daarnaast kwam de uit- deelpost voor de bevoorrading van alle troe pen in Vlissingen. Onder het opengeschoven raam was een soort toonbank waar alle levensmiddelen werden aangedragen om door de soldaten in hun militaire huifkarren, met paard en wagen dus, naar hun kwartie ren te worden gebracht. Wij hingen daar met een stel Vlissingse gasjes de hele dag rond in de hoop een brood te kunnen pikken. Het is me ook een paar keer gelukt en dan kwam ik thuis met zo'n zuur bruin brood, een soort soldatenkuch. Er was ook witbrood voor de divisie maaglijders, die op Walcheren lagen, maar daar heb ik nooit iets van kunnen pik ken. Sommige gauwdiefjes zagen soms kans een worst mee te graaien. De volgende herinnering is van na de oorlog. Den Spiegel, juli 1995 19

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 1995 | | pagina 19