Herinneringen aan het Strandhotel
Toen ik dit voorjaar op een zondagmorgen met de hond ging wandelen steeg een
massieve zwarte rookkolom op uit de ruïne van het Strandhotel, om heel hoog in de
lucht uiteen te waaieren. Op dat ogenblik flitsten plotseling een groot aantal per
soonlijke herinneringen door mijn hoofd.
'rrrgJivtVAViit
Het strandhotel ca. 1950.
Ik maakte kennis met het Strandhotel onge
veer in 1935. De bekende Vlissingse gooche
laar Adrie van Oorshot gaf er een voorstel
ling en ik heb ademloos op de eerste rij geze
ten om hem op een truc te betrappen. Toen ik
thuis kwam vroeg mijn moeder of ik het niet
leuk had gevonden, maar ik zei dat dit tover
en was en geen goochelen omdat ik hem
voortdurend op zijn handen had zitten kij
ken.
Het Strandhotel, dat wij ook vaak "Ooster
huis" noemden, naar de naam van de eige
naar, lag op een prachtig punt. Bovenaan de
Leeuwetrap lag daar ook de muziektent en
daarnaast het beroemde gietijzeren kraantje
dat gelukkig nog steeds op de Boulevard
staat, maar op een andere plaats.
Dan is het oorlog, de volgende herinnering.
Het Strandhotel wordt Wehrmachtsheim,
Foto Dert
een soort militair tehuis voor de soldaten (en
hun vriendinnen). Daarnaast kwam de uit-
deelpost voor de bevoorrading van alle troe
pen in Vlissingen. Onder het opengeschoven
raam was een soort toonbank waar alle
levensmiddelen werden aangedragen om
door de soldaten in hun militaire huifkarren,
met paard en wagen dus, naar hun kwartie
ren te worden gebracht. Wij hingen daar met
een stel Vlissingse gasjes de hele dag rond in
de hoop een brood te kunnen pikken. Het is
me ook een paar keer gelukt en dan kwam ik
thuis met zo'n zuur bruin brood, een soort
soldatenkuch. Er was ook witbrood voor de
divisie maaglijders, die op Walcheren lagen,
maar daar heb ik nooit iets van kunnen pik
ken. Sommige gauwdiefjes zagen soms kans
een worst mee te graaien.
De volgende herinnering is van na de oorlog.
Den Spiegel, juli 1995
19