dam zijn herkenbaar omdat zij zich profile ren met een aantal voor hun belangrijke ele menten. Voor het Rijksmuseum is dat de kunst uit de zeventiende eeuw met bijvoor beeld de schilders als Rembrandt en het Stedelijk staat bekend om de hedendaagse kunst. De afgelopen jaren heeft het museum in Vlissingen diverse grotere exposities gehou den, maar er was geen sprake van een stij ging in het bezoek. Het afgelopen jaar is het aantal bezoekers van het museum zelfs gedaald. Daarom werd het noodzakelijk na te denken over de toekomst van het muse um. Er werd een publieksonderzoek uitge voerd en hieruit bleek dat veel Vlissingers het museum ooit wel bezocht hadden, maar nooit terug kwamen. De reclame die het museum maakt bereikt hen niet. Als oorza ken werden onder andere de locatie op het Bellamypark, een beetje aan de rand van het centrum en een onduidelijk imago genoemd. Het museum is van alles een beetje. En het museum is te klein. Men heeft het te snel gezien. Nog los van een andere huisvesting is daar om eerst bekeken of het Vlissings museum zich niet kan profileren; om niet van alles wat te laten zien, maar zich te concentreren op datgene waar het museum sterk in is en ook het meest bij het publiek aanspreekt. Als uitgangspunten zijn genomen dat het muse um de Vlissingse identiteit moest "uitstra len". Het grootste deel van de thuiscollectie zou moeten horen in dit nieuwe imago en het moest voor het publiek een logische keus zijn. Dus iets wat de bezoeker in Vlissingen kan verwachten. Na veel praten, is het idee gelanceerd om een typisch Vlissings element als leidraad te nemen. Vlissingen ligt aan het water en de geschiedenis van Vlissingen is nauw verbonden met de zee. Vlissingen is een havenstad en heeft altijd geleefd van activiteiten die verbonden waren met de zee, zoals het loodswezen, scheepsbouw, maritie me handel, kaapvaart en marine. De collec tie van het museum is juist in deze onder werpen sterk. Daarnaast heeft het museum een groeiende kunstcollectie, waarin de band tussen land en water terug te vinden is, zoals zeegezichten en schilderijen van de kunstkring "Het Zuiden". Uit het uitgevoer de publieksonderzoek blijkt dat juist dit onderwerp, "de relatie tussen zee en land", het meest bij de ondervraagden aanspreekt. Met dit thema als uitgangspunt is door een HEAO-stagiaire een voorontwerp bedrijfs plan geschreven. Hierin wordt voorgesteld om het museum een duidelijk gezicht te geven en zich vooral te richten op maritieme onderwerpen. Ik zelf zou het het liefst een maritiem georiënteerd museum willen noe men. Dus geen museum met een overzicht van scheepsmodellen, maar een museum waarin alle aspecten getoond worden van het spanningsveld tussen zee en land. Dus ook schilderijen en ook de manier van leven aan boord en een havenstad als Vlissingen. Gelijktijdig met deze heroriëntatie van het museumbeleid zijn er een aantal andere pro jecten gaande, waarin gekeken wordt hoe het produkt Walcheren en Zeeland beter aan de toerist kan worden aangeboden. De laat ste jaren neemt het aantal toeristen af. Uit onderzoek blijkt dat Zeeland een eenzijdig imago heeft: zee zon en strand. Mensen wil len wel eens wat anders. Vooral Vlissingen komt in veel onderzoeken er slecht van af. Toeristen kunnen zich iets voorstellen bij Middelburg en Veere, maar van Vlissingen kan men zich geen beeld vormen. Een aantal rapporten, die nu bijna gereed zijn, advise ren allemaal om in Vlissingen het element "maritiem" te concentreren. In Vlissingen is immers het water heel duidelijk aanwezig. Het is een open deur intrappen. Maar omdat het zo gewoon is, zien veei Vlissingers het potentieel van deze ligging niet. Het idee om het museum in Vlissingen te veranderen in een maritiem georiënteerd museum wordt op dit moment ondersteund door steeds meer maritieme verenigingen en stichtingen in Vlissingen, de provincie Zeeland en diverse ministeries. In de wan delgangen van de provinciale griffie wordt al gesproken over het Zeeuws maritiem muse um in Vlissingen. Ik denk daarom dat het verstandig zou zijn om een duidelijke keuze voor het museum te maken. In dit geval een keuze voor een cul tuurhistorisch museum: een museum met een maritiem-historisch verhaal en dat mag 24 Den Spiegel, juli 1995

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 1995 | | pagina 24