ken was er politiebegeleiding naar het werk.
Het klinkt anno 1995 een beetje vreemd,
maar staken betekende toen geen loon en
wie is bereid daar zijn gezin aan te wagen?
In deze tijden van misère werd dan ook veel
vuldig door de pastoor een beroep op de St.
Vincentiusvereniging gedaan als weer een
gezin in totale verpaupering dreigde te gera
ken. Ook de protestanten hadden dezelfde
moeilijkheden met hun kerkleden en het was
medio augustus dat een delegatie van de
geestelijkheid (hervormd, gereformeerd en
katholiek) probeerde in gezamenlijk overleg
de partijen rond de tafel te krijgen. Dit had
als gevolg dat de metaalbond en de vakbon
den samen met een rijksbemiddelaar de
eisen en standpunten op een rij zetten. De
uitkomst hiervan werd door de vakbonden
met hun achterban besproken. De Algemene
metaalbewerkersbond voelde zich bedreigd
en verweet de Christelijke bonden dat ze
zich door de kerk hadden laten verkopen.
Niets was minder waar, want men moest de
beslissing nemen: doorstaken of de gestelde
voorwaarden aannemen. Niet alle eisen
waren ingewilligd, maar de Christelijke bon
den konden akkoord gaan. Bij de stemming
van de Algemene Bond was de beslissing van
de Christelijke bonden reeds bekend. De
Algemene Bond nam de gestelde voorwaar
den eveneens aan en na vier maanden was
de staking voorbij. Maar het zou nog jaren
duren eer men dit onderlinge conflict te
boven was: de verstandhouding tussen de
vakbonden leed hier nog lang onder.
Van militaire tehuizen, katholiek dagblad
tot de grote staking van 1928...
Dit alles speelde zich af onder het pastoraat
van pastoor P.G.W.J. van der Aa. Binnen het
parochieleven zorgde hij ook voor de gods
dienstige verenigingen zoals de "Heilige
Familie", "Derde Orde" en de "Mariacongre-
gatie". Deze pastoor moest dan ook in 1934
om gezondheidsredenen ontslag nemen. Dat
was na een bijna 25-jarig verblijf in deze
stad. Hij had de hele bouw van de Lieve
Vrouwe-kerk meegemaakt en ook de grote
bloei van zijn parochie. Ook had hij de oude
St. Jacobus kerk zoveel mogelijk getracht te
behouden, maar de veroudering en zelfs de
bouwvalligheid niet kunnen verhinderen.
Zijn opvolger, pastoor J.B.M. Timp kwam
voor de moeilijke taak om de Lieve Vrouwe
kerk tot parochiekerk om te vormen. Bij zijn
benoeming wist hij reeds dat dit zou moeten
gebeuren en hij wist tevens dat dit op veel
tegenstand zou stuiten. Het kerkbestuur
was niet erg meegaand om hier zijn mede
werking aan te geven. De pastoor zag in dat
de St. Jacobuskerk niet te herstellen was,
omdat het aantal parochianen niet voldoen
de was om genoeg geld bijeen te brengen.
Dus moest er wat gebeuren. Als eerste fase
bracht hij het idee om de Lieve Vrouwe kerk
uit te breiden: d.w.z. het schip verlengen en
het fundament leggen voor een mogelijke
kerktoren. Ook de pastorie aan de Singel
moet uitgebreid worden aangezien de oude
pastorie aan de Wilhelminastraat te klein
was om er de kapelaans in onder te brengen.
In mei 1936 werd de pastorie overgebracht
van de Wilhelminastraat naar de Singel. In
feite was hiermee reeds de Lieve Vrouwe
kerk de parochiekerk, want een ieder die de
geestelijkheid nodig had moest wel naar de
Singel. Nu de pastoor en de kapelaans aan
de Singel woonden werd in de kerk aan de
Wilhelminastraat alleen nog 's zondags de
misviering gedaan. De plechtige ingebruik
neming van de O.L.V. kerk als parochiekerk
vond plaats op zondag 29 januari 1939. De
patronen van de parochie werden als volgt
vastgesteld: Onze Lieve Vrouw, Koningin
van de Heilige Rozenkrans en Heilige
Jacobus de Meerdere.
Souburg
Maar niet alleen de verbouwing van de
O.L.V. kerk vroeg veel inspanning, tegelij
kertijd was men ook met de bouw van een
hulpkerkje in Souburg begonnen. Reeds in
1913 was een vereniging opgericht met het
doel "De stoffelijke en geestelijke belangen
der katholieken te behartigen". De vereni
ging stond onder de bescherming van de H.
Martinus. Na de toestemming van de bis
schop van Haarlem kon men over gaan tot de
bouw van het hulpkerkje. Aangezien het
aantal katholieken ongeveer 250 bedroeg
wilde men een kerkje bouwen met 120 zit
plaatsen. In mei 1937 maakt men de plan
nen. De bouw ging vrij vlot: reeds op 25 okto
ber 1938 was de eerste steenlegging en op 8
december 1938 werd de kerk ingewijd. De
Den Spiegel, oktober 1995
21
