Apothekersspecificatie
Recept ontcijferd en neergelegd
Tot brenger gezegd "Goede morgen"
Betreffende fles van de plaats gehaald
Promemorie voor laten bezorgen
De pan opgezet en 't gasstel gebruikt
Het gas wat te lang laten branden
En dan promemorie er eenvijftig erbij
Voor 't branden van één van m 'n handen.
Een flesje genomen van 300 gram
Gekeken of het netjes gespoeld was
Hetzelfde gevuld met 't genezende vocht
Dat met het receptje bedoeld was
Een blauw etiket uit 't laatje gehaald
Daarop de instructies geschreven
Van voren gevloeid en vanachter gelikt
Surplus wegens niet direct kleven
Een kurkje gezocht, en dit 3 keer gepast
Een klein rond papiertje met vouwtjes
Toen nog een papier geplisseerd van echt goud
Aan materialen en touwtjes
Voor waarde 300 gram medicijn
zes cent hieraan nog toe te voegen
Zodat de totaal kosten, zonder de winst
Juist 6,20 bedroegen.
Ook voor het maken van pillen en het vou
wen van poeders was routine nodig. Maar er
kwamen poedervouwmachines in de handel.
In deze apotheek stonden er twee. Eén voor
"voorraad" poeders, die in grote hoeveelhe
den moesten worden gemaakt, de ander -
voortdurend in gebruik - voor de poeders op
recept. Elke keer met verschillende ingre
diënten. De laatste machine wordt heden ten
dage nog af en toe gebruikt.
Alleen de oudere assistenten kunnen nog pil
len draaien. Er zijn trouwens maar enkele
patiënten die deze nog krijgen voorgeschre
ven. Normaal worden capsules gebruikt.
Gemakkelijker om in te nemen. Zalven wer
den en worden nog altijd klaargemaakt.
Decocten - aftreksels van kruiden - worden
niet meer voorgeschreven, dus niet meer
klaargemaakt. Vroeger stond er altijd wel
iets te pruttelen op een gaspitje.
Er is wel veel veranderd in de apotheek.
Vloeistoffen, die men zelf nog moet maken,
gaan in een fles met schroefdop. Maar
0,25
0,10
0,15
0,35
0,60
0,05
1,50
0,15
0,10
0,25
0,10
0,40
0,30
0,10
0,45
0,35
0,70
0,24
0,20
6,20
meestal worden dranken, die door de artsen
zijn voorgeschreven, rechtstreeks bij de
groothandel gekocht. Patiëntengegevens en
instructies zitten in de computer.
Etiketten met alle gegevens erop, rollen
eruit. Deze werden vroeger met de hand
geschreven, later op de schrijfmachine
getikt. Voor de computer-etiketten moeten
de patiënten nog wel worden ingevoerd,
maar dan staat alles er leesbaar op en men
kan net zoveel etiketten krijgen als er nodig
zijn.
Eén druk op de toets en men kan van elk
geregistreerde patiënt zien wat hij/zij de
laatste twee jaar heeft geslikt, waar hij/zij
allergisch voor is of wat hij/zij beslist niet
mag gebruiken.
Om deze gegevens uit de computer te halen,
moeten eerst de gegevens van de patiënt
weer worden ingevoerd. Dat is soms wel ver
velend. Dit gebeurt om verwisseling van
patiënten te voorkomen. Naam, adres,
geboortedatum. Patiënten raken begrijpelij
kerwijs wel eens geïrriteerd als de gegevens
16
Den Spiegel, januari 1996
