De hele Badhuisstraat onder water!
Er kwam een auto aan gezigzagd,
van het ene trottoir naar het andere.
"Hoe is het mogelijk dat je in een
auto gaat zitten als je zo dronken
bent", was mijn reactie. Maar de
auto kwam langs en er zat niemand
in! Nu zag ik overal planken, stoelen
en tafels langsdrijven en ik begreep
wat een watersnood betekende. De
elektriciteit was uitgevallen, tele
fooncontact was er niet meer.
In het souterrain lagen watten- en
maandverbandvoorraden opgesla
gen. Ook de voorraadflessen, waar
van de etiketten waren afgeweekt.
De "schone" flessen in de kast bene
den zaten vol water. Naar later
bleek, met klei, dat zich aan de kant
had vastgezet. In de namiddag
kwam de brandweer. Eerst werden
de kluizen van de banken leegge
pompt, daarna de apotheken. Het
souterrain was watervrij. Wij kon
den beginnen met opruimen.
Weggooien gaat trouwens snel.
Er ontstond een hoge muur met natte goede
ren voor de apotheek, alleen maar goed voor
de vuilnisman. Wij kregen veel hulp. Maar
mijn man heeft daarna nog avonden lang
met een spijker sloten en plaatsen waar'men
moeilijk bij kon komen, zitten schoonpeute-
ren. Er was niemand voor te vinden, ook ik
niet.
Nog leuke dingen meegemaakt? Zeer zeker,
er wordt regelmatig gelachen in de apo
theek. Maar met het vertellen van voorval
len met patiënten en geneesmiddelen moet
ik voorzichtig zijn. Het is meestal voor een
patiënt bestemd. En ongelooflijk hoe vaak de
patiënt zelf weer iets doorvertelt aan ande
ren. Ik zei eens tegen iemand: Ik zeg U dit
nu, maar vertel het niet verder". Antwoord:
"Mevrouw, het graf is een ouwe hoer vergele
ken bij mij".
Men kwam ook regelmatig tabletjes tegen
wagen- en/of zeeziekte bij ons halen. Het was
in die tijd dat rubber banden achter aan de
auto werden gemonteerd. Deze hielden con
tact met de aarde en daardoor zou men niet
wagenziek worden. Iemand vroeg mij:
Een karikatuur van Casimiro Teja (1830-1897) uit het
tijdschrift Pasquinoin 1865.
Als wapenschild geeft hij Dante een veld met klisteer
spuit (zie zijkant recepteertafel). En laat hem aandach
tig in een mortier roeren.
"Gelooft U erin, mevrouw?" Ik moest toege
ven dat ik er nogal sceptisch tegenover
stond. Hij zei: "Ziet U ik heb het gedaan en
inderdaad, bij mijn vrouw helpt het. Maar de
hond spuugt nog even hard als vroeger".
Ja, dat geeft te denken.
Door apotheek en handverkoop te scheiden
was Van de Sande zijn tijd ver vooruit.
Handverkoop betekent in de apothekerswe
reld de vrije verkoop van geneesmiddelen
zonder recept. Bovendien bandages, krui
den, ziekenverplegingsartikelen etc. In 1978
werd deze afdeling geopend. Drogiste
mevrouw Z. Brouwer kreeg hier de leiding.
Na het bereiken van de pensioengerechtigde
leeftijd nam zij ontslag, maar definitief ging
zij pas in 1995 weg.
Han van Liere, drogist en bandagist werd in
november 1987 haar opvolger en leidt deze
afdeling nog steeds vol enthousiasme.
Michiel Snoek, geboren Vlissinger, slaagde
in 1981 als apotheker aan de
Rijksuniversiteit te Leiden. Hij kwam 2
januari 1982 als tweede apotheker in de apo
theek en is nog steeds de spil.
Lydia Fourdraine-Soltys behaalde haar apo-
20
Den Spiegel, januari 1996
