De kopbebouwing aan het Bellamypark.
Situatie voor de restauratie.
aan woningen en het wonen in de binnen
stad aantrekkelijk maken voor modale inko
mens. Een bevolkingstoename was nodig
om de stad weer nieuw leven in te blazen en
voldoende economisch draagvlak te creëren
voor het instandhouden van voorzieningen.
Het was een moeilijk project, zeker finan
cieel. Er waren drie partijen in het spel: de
gemeente die haar stadsvernieuwingsbeleid
wilde uitvoeren en o.a. verantwoordelijk
voor de hele planprocedure en de inspraak.
Ik kom daar straks nog op terug. De
Directie Volkshuisvesting Zeeland, een toen
nog bestaande 'voorpost' van het ministerie
van VROM die de rijkssubsidies verdeelde
en tenslotte de woningbouwstichting Basco
die de woningen bouwde en ging verhuren.
In totaal ging het om zo'n 120 woningen.
Met de stadsvernieuwing werd ook het feno
meen inspraak en bewonersoverleg geïntro
duceerd. In tegenstelling tot de nieuwbouw
aan de stadsranden waar woonwijken 'uit
het niets' verschenen, was stadsvernieu
wing opereren tussen bestaande huizen,
rekening houden met particuliere eigen
dommen en vooral met de wensen van de
reeds zittende bewoners. Dat was iets
nieuws. Overal in het land werd ervaring
opgedaan met renovatie van bestaande en
bewoonde complexen. Bewoners die tijdelijk
gehuisvest moesten worden en na de reno
vatie weer terugkeerden.
Renovatiecontracten, huurgewenning etc;
de stadsvernieuwing ontwikkelde zich bijna
tot een wetenschap. Op universiteiten en
HBO opleidingen kwamen zelfs studierich
tingen als volkshuisvesting of opbouwwerk.
Vlissingen bleef niet achter. Er was een spe
ciale functionaris 'opbouwwerker stadsver
nieuwing' aangetrokken die bij een van de
gesubsidieerde welzijnsinstellingen werd
ondergebracht, bedoeld als ondersteuning
voor bewonersgroepen. Later overigens
weer wegbezuinigd toen het financiële tij
keerde. Er kwam een 'raamregeling
inspraak', die nog steeds van kracht is trou
wens. Stadsvernieuwing was vooral ook
veel vergaderen. Ambtenaren, woningbouw
vereniging en bewoners zaten bijna iedere
maand aan tafel om de plannen te bespre
ken. Ik herinner me vanuit het Wijkkomitee
zelf ook wel die bijeenkomsten. Het ging er
soms fel aan toe om de verschillende belan
gen bijeen te brengen. Enerverend waren
vooral de inspraakavonden, als de totaal-
Stadsvernieuwing aan de Koudenhoek. De
gevels bleven staan. De subsidie was binnen.
Foto 1982
4
Den Spiegel, april 1996
