Bouw van de Sint Jacobskerk
A.H. van Dijk
Als we iets willen begrijpen van de bouw van de Sint Jacobskerk moeten we terug
naar het jaar 1290 toen graaf Floris V uit Engeland aankwam in het ondiepe
haventje van Vlissingen. Hij was een man met grote plannen. Hij vond de omge
ving van het oude vissersplaatsje een prachtige locatie om een nieuwe haven te
stichten, die bovendien heel gunstig gelegen was als vlootbasis. Hij werd echter
voortijdig door de edelen vermoord, zodat men tot 1305 moest wachten voordat
graaf Willem III een aanvang liet maken met het graven van een nieuwe haven.
Het was een soortgelijk project als bij het dorp Zanddijk, waar een nieuwe haven
was gegraven bij het Campveer. Dat werd het begin van het stadje Veere. Op dezelf
de manier werd bij Brijdorpe, op Schouwen de Brouwershaven gegraven.
Tegen de kerk aangebouwde huisjes in de Branderij straat, ca. 1905 foto: G.A.V.
De bedoeling was dat na de aanleg van de
havens er langs de kaden percelen bouw
grond uitgegeven werden voor de aanleg van
huizen en pakhuizen. Dus zoals een echte
projectontwikkelaar dat doet.
Terwijl bijna alle kerken in Zeeland hoog en
droog op natuurlijke hoogtes werden
gebouwd, verrees de parochiekerk voor
Nieuw-Vlissingen, die aan de Heilige
Jacobus de Meerdere werd gewijd, in de
laagte ten noorden van de haven. Net als de
Sint Nicolaaskerk van Brouwershaven.
Het nadeel daarvan was dat deze kerken bij
overstromingen steeds onder water liepen.
De laatste maal tijdens de watersnoodramp
4
Den Spiegel, januari 1997
