erfgoed voorgoed ziet verdwijnen.
Een dergelijk scenario speelt zich echter
niet slechts af tijdens oorlogshandelingen,
branden of overstromingen.
Onlangs liepen de rillingen me nog over de
rug toen ik het verhaal hoorde over de nega-
tievencollectie van de bekende Vlissingse
fotograaf Anton Louwrens Preuninger. Na
diens overlijden in 1919 werd de complete
negatievenverzameling, voornamelijk be
staande uit glasplaten, op straat gezet met
de bedoeling om afgevoerd te worden naar
de vuilstortplaats.
Ook in die tijd had het geluid van brekend
glas al aantrekkingskracht op de plaatselij
ke jeugd zodat de verzameling al groten
deels in gruzelementen lag voordat de reini
gingsdienst ter plaatse arriveerde. Een
pleister op de wonde wordt gevormd door
het feit dat het Gemeentearchief Vlissingen
in het bezit is van een groot aantal afdruk
ken van deze glasplaten, met name over het
graven van het Kanaal door Walcheren.
De Collectie Dert
U kunt zich nu misschien een beetje voor
stellen dat ik in een prettige gemoedstoe
stand verkeerde op het moment dat de heer
Dert mij benaderde om eens te komen pra
ten over het beheer van zijn negatievencol-
lectie.
Ondanks het feit dat, zoals vermeld, drie
kwart van de negatieven in 1953 verloren is
gegaan, kan gesteld worden dat het hier
gaat om een unieke collectie die voor het
nageslacht bewaard zal worden. In totaal
bedraagt de collectie twintig!strekkende
meter negatieven. Het gaat hier dus om
70.000 a 80.000 negatieven. Naast deze
kwantitatieve factor speelt de kwaliteit van
de collectie een zeer belangrijke rol.
Deskundige fotografen maakten gebruik
van hoogwaardige fotografische apparatuur
om beelden vast te leggen van een breed sca
la aan onderwerpen. Het bedrijfsleven, o.a.
de voormalige Koninklijke Maatschappij 'De
Schelde', S.H.V. en N.V. Haven van Vlis
singen, maar tevens verstrekten overheids
organisaties zoals Koninklijke Marine en
Gemeente Vlissingen vele opdrachten om de
activiteiten van de bedrijfsvoering over
diverse periodes vast te leggen. Ook een
groot aantal andere maatschappelijke orga
nisaties maakten gebruik van het bekende
Vlissingse fotobedrijf. Bovendien werden op
eigen initiatief opnamen gemaakt van
nieuwsfeiten zoals branden of scheepsstran-
dingen en van het veranderende stadsbeeld.
Dit laatste is van bijzondere betekenis
omdat de fotocollectie van het Gemeente
archief Vlissingen veel hiaten vertoonde
rond de vijftiger en zestiger jaren.
Er bestond derhalve voldoende aanleiding
om door middel van een overzichtstentoon
stelling eens stil te staan bij deze bijzondere
collectie van een bedrijf met een meer dan
100-jarige traditie op fotogebied.
Foto-Video-Audio Dert
In 1859 vestigde zich ene Charles Lodo-
wicus Dert, ziekenoppasser en kok in het
Militair Hospitaal aan de Korenstraat, met
zijn vrouw Willemina Francina Huisman in
Vlissingen.
Op 13 augustus 1861 kwam er een zoon ter
wereld, genaamd Lodewijk Franciscus. Deze
Lodewijk stond vervolgens in 1887 aan de
wieg van de bekende Vlissingse onderne
ming Foto-Video-Audio Dert, dat op 15 fe
bruari 1997 definitief haar deuren sloot.
In 1887 vestigde hij in pand Nieuwendijk 31
(wijk H nr. 97) een winkel waar hij aanvan
kelijk hoeden, petten en herenmode ver
kocht. Ook trouwde hij dat jaar met Helena
Johanna Smits.
Het genoemde pand werd in 1900 gesloopt
om plaats te maken voor een nieuwe winkel
waar tevens tabakswaren, Eau de Cologne
en later zelfs koffie kon worden verkregen.
Naast deze activiteiten was de heer Dert ook
vertegenwoordiger van de Utrechtsche
Levensverzekering-Maatschappij. Boven de
winkeldeur prijkte trots het fraaie schild
met het opschrift 'Hofleverancier', toege
kend door de Groothertog van Luxemburg,
die er persoonlijk inkopen had gedaan.
Op 5 maart 1892 werd zoon Charles
Ludovicus geboren, die na zijn schoolperiode
de zaak van zijn vader kwam versterken.
Aanvankelijk hield hij zich nog bezig met
het kleermakersvak, maar al snel werd zijn
belangstelling voor beeld en geluid gewekt.
Zijn vader startte in het begin van deze
eeuw met activiteiten op het gebied van de
fotografie, hetgeen ook al snel een bedrijfs
matig karakter kreeg.
De winkel werd in 1908 uitgebreid met de
aankoop van pand Nieuwendijk 33 dat de
naam 'De Tabaksplant' kreeg, maar waar
ook grammofoonplaten met de bijbehorende
14
Den Spiegel, juli 1998
