Hij kreeg daarvoor 40,— per maand plus
10% van de contributie der nieuwe leden. In
deze hoedanigheid heeft hij veel werk ver
richt en zich ingezet om Ylissingen te 'pro-
moten'.
Mets overleed op 26 februari 1964 te
Vlissingen.
Mijn persoonlijke herinneringen aan Mets
gaan terug tot het jaar 1943. Als eerste klas
leerling van de geëvacueerde Vlissingse
ULO had ik les van hem in een achterkamer
aan de Brakstraat te Middelburg. Hoewel
zijn voornaam Adolf was en het gebruik van
woorden als Dietsch en Germaansch het
ergste deden vermoeden, was Mets een goed
vaderlander, die zijn afkeer van de 'Nieuwe
Orde' op subtiele wijze naar voren bracht.
Toen de ULO na de bevrijding naar
Ylissingen terugkeerde en de lessen werden
genormaliseerd, werden de contacten met
Mets intensiever. In gedachten zie ik hem
weer voor mij als een representatieve, goed
verzorgde heer, keurig in het pak, voorzien
van stropdas en pochet. Hij had een bepaal
de uitstraling, iets minzaams, maar ver
toonde ook autoritaire trekken.
Hij stond er bijvoorbeeld op als eerste
gegroet te worden, als hij - kaarsrecht op de
fiets - bij de school aankwam moest je de
deur voor hem openhouden. Hem aanspre
ken in de jij-vorm was onvoorstelbaar. Je
moest een leraar laten voorgaan en meer
van die omgangsvormen, waar men tegen
woordig - helaas - nauwelijks nog weet van
heeft.
Het oordeel van zijn leerlingen was ver
deeld. Sommigen konden hem wel schieten,
anderen liepen met hem weg, iets dat trou
wens meer bij leerkrachten voorkomt.
Aanvankelijk moest ik aan hem wennen
maar naarmate de tijd verstreek ging dat
steeds beter. Aan het einde van mijn ULO-
tijd was ik zelfs zijn persoonlijke koerier
geworden, die allerlei klusjes kreeg opge
dragen: kolen scheppen, de kachel bijvullen,
brieven bezorgen bij notaris Verhagen, de
VVV of de gemeente. Ik vond dat wel best,
op die manier kon je de stad nog eens in.
Mets was een vurig propagandist voor de
VW en 'zijn' Handelsavondschool. Tegen
vakantietijd adviseerde hij spoorkaartjes bij
de VW te kopen en eindexamenleerlingen
werd gewezen op de mogelijkheid de
Handelsavondschool te bezoeken. In mijn
geval had hij pech, want ik ging naar de
HBS.
Na het verlaten van de ULO zag ik Mets nog
slechts in het voorbijgaan, na mijn vertrek
uit Vlissingen verloor ik hem helemaal uit
het oog.
Bij het lezen van het artikel in de
Arnhemsche Courant kwamen de herinne
ringen aan Mets boven, herinneringen aan
een man die voor het onderwijs en de toeris
tische belangen van Vlissingen veel heeft
betekend.
Bronnen:
Gemeentearchief Arhem: Arnhemsche Courant
Gemeentearchief Vlissingen: Bevolkingsregister
Vlissingen
Persoonsdossier Mets
Provinciale Zeeuwse Courant
Bronnenboekje '100 jaar toerisme in Vlissingen
Den Spiegel, april 1999
21
