zaken. Die werden thuis opgeslagen. Toen de reuk van het bombardement buitens huis was verwaaid, bleef die in ons huis nog maanden hangen. Meubilair en stoffe ring overleeft geen voltreffer. Kleine din gen waren soms wel heel gebleven, zoals beeldjes en zelfs glaswerk. Ik herinner me een koffergrammofoon met een tas groten deels onbeschadigde platen. De buurt waar we altijd speelden is nooit meer dezelfde geworden. Liefst gingen we die kant niet meer op. M'n jongere broer had in het vluchthuis een zware inzinking opgelopen. Zodra vliegtuiggeronk en luchtafweer klonk was hij niet te kalme ren. Mijn ouders besloten hem bij een lieve tante op de Veluwe onder te brengen. Toen mijn ouders hem na een half jaar bezoch ten, wilde hij mee terug naar Zeeland. Zijn grootste angsten wist hij toen weer te beheersen. De slachtoffers Op kaart 3 is getracht een reconstructie te maken van de in 1943 vernielde panden, geprojecteerd in de huidige bebouwing. Waar het jaartal 1945 is aangebracht gaat het om gesloopte woningen die door de inundatie zijn vernield. Verder is met een omcirkelde letter aange geven waar, voor zover bekend, mensen zijn omgekomen. Locatie B was de plek waar bommen het dichtst bij mijn ouderlijk huis zijn terecht gekomen. Aan de Nieuwe Vlissingseweg waren ten noorden van de Abeelseweg ook enkele bommen gevallen en enige panden licht beschadigd. Onder de in het gebied inge kwartierde Duitse soldaten vielen volgens het onderzoek van de heer De Jong vier doden. Waarom burgers in die tijd toegang hadden tot de bunker waarin ik tijdens het bombardement heb gestaan, is me nog steeds niet duidelijk. Overigens was de dichtstbijzijnde inslag nog altijd op veertig meter afstand. In feite hadden wij daar een veilige schuilplaats. Conclusie Het bombardement was slordig uitgevoerd als men op betreffende luchtfoto's in het boek van de heer De Jong ziet hoe mar kant het vliegveld als een grote vlek in het landschap ligt. Aan de andere kant was het een geluk dat zo slecht is gemikt en veel van de bommen in akkers en weilan den zijn gevallen. De wel gehoorde veronderstelling dat de bommenrichters zich georiënteerd zouden hebben op gelijksoortige doch onjuiste markeringspunten in het terrein wordt in de beschouwing van de heer De Jong niet bevestigd. Wel wordt erkend dat de richters te weinig tijd hadden om hun instrument juist in te stellen. Bij een tegelijkertijd uitgevoerde luchtaanval op het vliegveld Gilze-Rijen is doorgevlogen en na het maken van een ruime bocht opnieuw gebombardeerd. Dit zou boven Vlissingen wellicht ook aan de orde geweest kunnen zijn, maar het zware Duitse luchtafweergeschut dat in totaal 186 salvo's heeft afgevuurd, nodigde bepaald niet uit om nog eens terug te keren. Verder was het blijkbaar te wijten aan de kruisende wind uit het zuidwesten, dat bijna alle bommen vanuit de vliegrich ting gezien rechts van het vliegveld zijn gevallen. Tot slot Van de ongelukkige bemanning van de neergeschoten B-17 overleefden twee leden de crash. Zij werden uit de Schelde opgepikt en in gevangenschap gevoerd. Zes bemanningsleden werden tijdelijk begraven op de Noorderbegraafplaats te Vlissingen en later naar elders overge bracht. Van twee leden staan de namen op de Muur van Vermisten op de erebegraaf plaats te Margraten. Verder is het de laatste keer geweest dat de Amerikaanse luchtmacht bij daglicht zo massaal het vliegveld heeft aangevallen. Mogelijk was dit een gevolg van de rappor tage vanuit de Nederlandse Ambassade te Londen naar de U.S. Eight Airforce over het geringe militaire succes van deze bom bardementen en de nadelige effecten voor de Nederlandse burgerbevolking. Bronvermelding: - Ivo M. de Jong, 'Mission 85, a milk run that tur ned sour' The US Eight Air Force and its mission on August 19, 1943 over south-west Holland - Archiefstukken Luchtbeschermingsdienst Oost en West-Souburg - Kaartmateriaal Kadaster en Openbare Registers te Middelburg - Gemeentearchief Vlissingen - Informanten uit de streek Den Spiegel, oktober 1999 9

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 1999 | | pagina 11