De haveningang van Vlissingen met links het Keizersbolwerk en het Westerhavenhoofd, de
plaats waarvan Karei V vertrok, (betreft een deel uit het panorama van Van de Venne).
waaide, gelijk had willen vertrekken.
Onze getuige meldt hier eufemistisch
'hierdoor bewees hij zijn behoefte van
plaats te veranderen'. Een oude ervaren
Spaanse zeekapitein moest er aan te pas
komen om hem er van te weerhouden toch
uit te zeilen. Sterke stromingen, zandban
ken en meer van dat soort onheil deden de
keizer enigszins kalmeren. De dagen daar
na bleef het weer wisselvallig.
Het definitieve vertrek
Maandag de 14e keerden de kansen voor
een vertrek. Onmiddellijk nadat Karei
bericht had gekregen dat het licht op
groen stond, beval hij onmiddellijk alles in
te laden. Dit gebeurde met zo'n snelheid,
dat binnen zeven uur alles ingeladen was.
Iets na vieren kwamen de koninginnen
aan op het Keizershoofd. Onze gids meldt
zelfs precies welke kleren ze aanhadden
waarmee het waarheidsgehalte alleen
maar toeneemt. Koningin Leonora had
een kapmanteltje van zwarte zijde aan
met daarop een breed lint van zwart flu
weel en een zwarte vilten hoed. Koningin
Maria was gekleed in linnen en daarover
zwart taf terwijl ook zij een zwarte vilten
hoed droeg. Na een half uur kwam de kei
zer zelf aan op het Keizershoofd, vergezeld
door de gebruikelijke edellieden en ander
hoge heren. Karei werd gedragen in een
armstoel en vervolgens door een boeier
naar zijn schip op de rede gebracht. Onze
gids nu even citerend 'degenen die in de
nabijheid waren en met ontzag naar hem
keken, konden getuigen dat zij nooit een
vorst hadden gezien, die zoo bleek was, het
gelaat zoo mager en vertrokken, de han
den geheel krom, de spraak zoo zwak en
gebroken dat het scheen of hem slechts de
geest was overgebleven'. Karei en zijn zus
ters keuvelden volgens de overlevering
een tiental minuten en na afscheid te heb
ben genomen stapte hij in het vaartuig,
dat hem naar zijn op de rede liggende
schip bracht. De schepen waren versierd
met vlaggen en vaantjes en er klonken
fanfares van trompetten en trommels, en
natuurlijk waren er de nodige artillerie
salvo's. De volgende ochtend, dinsdag 15
september om vijf uur 's ochtends, was
het eindelijk zover en maakte de vloot
aanstalten om te vertrekken. Ondanks het
mooie schouwspel van de vertrekkende
vloot was er een kleine spelbreker. U raadt
het natuurlijk al; er was heel weinig wind
en het zou niet lang duren of deze zou zelfs
Den Spiegel, januari 2000
17