De haveningang van Vlissingen met links het Keizersbolwerk en het Westerhavenhoofd, de plaats waarvan Karei V vertrok, (betreft een deel uit het panorama van Van de Venne). waaide, gelijk had willen vertrekken. Onze getuige meldt hier eufemistisch 'hierdoor bewees hij zijn behoefte van plaats te veranderen'. Een oude ervaren Spaanse zeekapitein moest er aan te pas komen om hem er van te weerhouden toch uit te zeilen. Sterke stromingen, zandban ken en meer van dat soort onheil deden de keizer enigszins kalmeren. De dagen daar na bleef het weer wisselvallig. Het definitieve vertrek Maandag de 14e keerden de kansen voor een vertrek. Onmiddellijk nadat Karei bericht had gekregen dat het licht op groen stond, beval hij onmiddellijk alles in te laden. Dit gebeurde met zo'n snelheid, dat binnen zeven uur alles ingeladen was. Iets na vieren kwamen de koninginnen aan op het Keizershoofd. Onze gids meldt zelfs precies welke kleren ze aanhadden waarmee het waarheidsgehalte alleen maar toeneemt. Koningin Leonora had een kapmanteltje van zwarte zijde aan met daarop een breed lint van zwart flu weel en een zwarte vilten hoed. Koningin Maria was gekleed in linnen en daarover zwart taf terwijl ook zij een zwarte vilten hoed droeg. Na een half uur kwam de kei zer zelf aan op het Keizershoofd, vergezeld door de gebruikelijke edellieden en ander hoge heren. Karei werd gedragen in een armstoel en vervolgens door een boeier naar zijn schip op de rede gebracht. Onze gids nu even citerend 'degenen die in de nabijheid waren en met ontzag naar hem keken, konden getuigen dat zij nooit een vorst hadden gezien, die zoo bleek was, het gelaat zoo mager en vertrokken, de han den geheel krom, de spraak zoo zwak en gebroken dat het scheen of hem slechts de geest was overgebleven'. Karei en zijn zus ters keuvelden volgens de overlevering een tiental minuten en na afscheid te heb ben genomen stapte hij in het vaartuig, dat hem naar zijn op de rede liggende schip bracht. De schepen waren versierd met vlaggen en vaantjes en er klonken fanfares van trompetten en trommels, en natuurlijk waren er de nodige artillerie salvo's. De volgende ochtend, dinsdag 15 september om vijf uur 's ochtends, was het eindelijk zover en maakte de vloot aanstalten om te vertrekken. Ondanks het mooie schouwspel van de vertrekkende vloot was er een kleine spelbreker. U raadt het natuurlijk al; er was heel weinig wind en het zou niet lang duren of deze zou zelfs Den Spiegel, januari 2000 17

Tijdschriftenbank Zeeland

Den Spiegel | 2000 | | pagina 19