Frans Maaskunst is emotie
Jan Hintzen
10 Den Spiegel, april 2000
Vooral in zijn etsen laat de kunstenaar Frans Maas zich van zijn sterkste kant zien. Het
werk bijvoorbeeld over het bombardement op Westkapelle in 1944, de vluchtende mensen,
de doorgebroken dijken, het doodsorkest van skeletten, is tijdloos. Het zijn werken van een
macabere schoonheid, vol emotie. Deze zwart-wit beelden brengen in de vorige eeuw niet
alleen bij de kunstenaar zelf de tranen in de ogen. Ook nu nog voelt men de beklemming.
Misschien ook wel omdat ze zo lijken weggesneden uit hedendaagse krantenpagina's of tele
visiebeelden van oorlogen, conflicten of rampen. Deze kunst confronteert en is zeer direct.
Dit wordt nog ondersteund door het genuanceerde zwart en grijs van het etswerk op het wat
door de tijd getinte papier. Maar andere etsen getuigen van vakmanschap en hebben een
groot kunstgehalte. Daarnaast worden onderwerpen met andere technieken verbeeld. Ze
zijn meer dan de moeite waard door de creativiteit van de kunstenaar Frans Maas. Ze zijn
een boeiende confrontatie tussen kunstenaar en kijker.
Frans Maas werkt met de grote etspers in zijn atelier in de Vlissingse Vrouwenstraat
(Particuliere collectie)
Opleiding en leven
Franciscus Frederik Cornelis (Frans) Maas
wordt geboren in Vlissingen op 6 januari
1903. Al heel jong komt hij met de beelden
de kunst in aanraking. Vanaf zijn elfde
jaar krijgt hij les van Ger Jacobs, een kun
stenaar uit Antwerpen, die in 1914 bij het
begin van de Eerste Wereldoorlog naar
Zeeland uitwijkt: 'nog in korte broek rende
ik regelrecht uit school naar zijn atelier.'
Jacobs heeft blijvend zijn naturalistische
stempel op het werk van Frans Maas
gedrukt. Hij leert de jonge Frans kijken
naar vormen, naar kleuren, naar sferen.
Ook inzicht in de geheimen van de ge
bruikte materialen hoort bij die eerste op
leiding; voor de jonge Frans echt saai.
Maar vooral kijken, dan doen en oefenen
