'De drukste kruising van de stad, nog zonder verkeerslichten: de kruising Scheldestraat I
Paul Krugerstraat in 1962. Op de hoek, achter de Renault Dauphine, Sperwer-kruidenier
Koolwijk. Uiterst rechts het portiek van Schoenmaker Hintzen.
fotoarchief PZC)
lukken. Op de drukste kruising' van de
stad, nog zonder verkeerslichten, vonden
regelmatig verkeersongevallen met ern
stig letsel plaats. In mijn geheugen gegrift
is het ongeval waarbij de zoon van het
hoofd der school Oosterling op zijn scooter
onder een autobus terechtkwam en veron
gelukte. Mevrouw Koolwijk was, als
EHBO-ster, vaak als eerste ter plaatse
met 'hulpgoederen' zoals dekens, kussens
en verband. Zij had al heel wat geregeld
voordat ziekenauto en politie arriveerden.
De politie reed in de jaren zestig in een
donkerblauwe Volkswagen Cabriolet en ik
herinner me de bakelieten telefoonhoorn
aan het dashboard. Het politiewagenpark
bestond in die tijd uit twee van zulke
autootjes. Ze reden vaak met een openge
vouwen dak, wat absoluut meer indruk
maakte dan een gesloten kapje. Slechts als
de fabriek uitkwam, na de middag en aan
het eind van de werkdag, werd het fietsen
de en brommende verkeer geregeld door
een agent met fluit. Later kwam er via een
knipperlicht in de Scheldestraat uiteinde
lijk een verkeerslichtinstallatie op het
kruispunt.
Mijn oma haalde boodschappen bij 'De
Gruijter -/-10%', de wat grotere kruidenier.
Dat leverde mij bij toerbeurt de befaamde
attractie 'het snoepje-van-de-week' op.
Een geschenkje voor kinderen, vergelijk
baar met het speeltje uit het tegenwoordi
ge 'verrassingsei'. De koffie werd er zono
dig ter plaatse gemalen. De koffiebonen
uit de verpakking in de koffiemolen; de
gemalen koffie terug in dezelfde verpak
king. Verser kon het niet, zo leek het,
maar thuis maalden wij gewoon zelf. Ik
herinner me de kordate, grote vrouw met
het kort donker krullende haar, die mij er
als leidinggevende leek te werken.
Poppe-kaas!
Naast De Gruijter was Radio Stok. Getuige
de reclame op de winkelruit, was Stok
gespecialiseerd in het merk Erres. Vier
maal daags kon je meneer Stok, immer in
stofjas gekleed, naar de winkel zien lopen
vanuit zijn woning in de Verlengde Schelde
straat. In de tamelijk kleurloze etalage
herinner ik mij de zelfbouwpakketjes voor
radiotoestellen en de eerste portable tran
sistors. Een 'beetje bakvis' bezat toen een
Den Spiegel, oktober 2000
11
