Ook op cultureel gebied gebeurde er van
alles. Vlak bij het strand was een muziek
tent, waar regelmatig concerten werden ge
geven. Er was een tentoonstellingsruimte,
waar Kunstkring het Zuiden exposeerde.
Trokken al deze activiteiten veel mensen
van buiten Vlissingen aan?
Er was wel een groeiende bevolking: nieu
we woonruimte was nodig en de stad breid
de zich uit met nieuwe woonwijken.
Toch zal ook in die tijd hebben gegolden
wat nu voor sommigen nog geldt: Vlis
singen is het einde van een spoorlijn, waar
allerlei faciliteiten die een grote stad biedt,
ontbreken.
Vlissingen heeft veel te bieden voor wie het
wil zien. Niet voor niets keren veel Vlis-
singers op enig moment in hun leven terug
naar hun geboorteplaats. Zij hebben dan
vaak een werkzaam leven geleid, elders in
Nederland, of waar dan ook, want Vlis-
singers vind je van oudsher over de hele
wereld. Wellicht heeft dit te maken met de
mentaliteit van vrijbuiters, mensen van de
waterkant, met zucht voor avontuur, niet
bang voor het onbekende.
Zoals gezegd gaat het in deze Spiegel om
mensen van buiten Vlissingen, import-
Zeeuwen, die hun invloed hadden, als le
raar, via school, maar ook daarbuiten op
het gebied van de beeldende kunst.
Jan Hintzen vertelt over Wim Ditmar, wis
kundeleraar maar vooral schilder.
Zeevaartscholieren, afkomstig uit alle delen
van het land. Veel van hen zijn in Vlissingen
blijven wonen. In het artikel van Henk Feij
is te lezen hoe belangrijk bepaalde zee
vaartschoolstudenten, uit Den Haag, Rot
terdam en omstreken zijn geweest voor het
ontstaan van de rock 'n' roll in Vlissingen.
Henk Feij heeft een en ander verwerkt in
een uitgebreid artikel. Het artikel van Jan
Hintzen zowel als dat van Henk Feij is voor
hen die deze periode meemaakten vast
heel herkenbaar, voor de andere lezers ge
ven zij een ongetwijfeld zeer boeiend tijds
beeld.
Deze inleiding ben ik begonnen met een
gedicht van J.C. van Schagen (in 1891 ge
boren in Vlissingen) en ik besluit met een
heel ander gedicht, nl. van Hans Verhagen,
eveneens dichter, beeldend kunstenaar,
maar ook Vlissinger.
Sterren
Wereld waar geen nachtegaal kan zingen.
Het met vaal
verschoten rozen
bedrukte behang.
Wereld, wreed soms.
A wordt langzaam groter.
Ijskast, wasmachine, televisie.
B bloeit in de breedte en ontploft.
Schitterend vuurwerk, vonken, sterren,
knetterend, sissend, en weer dovend.
En 1, 2, 3,
pang, pang, pang,
C schiet omhoog.
Hans Verhagen (1939)
Uit: Sterren cirkels bellen
4
Den Spiegel
