vengeklots. Het eerste pand is inmiddels
verdwenen; het tweede bestaat nog en
heeft nu als huisnummer 422.
Bij de bezoekjes werd thee met chocolade
geserveerd en quasi-ernstig werden er wis
kundeproblemen aan de orde gesteld. Maar
de pubers werden meer geboeid door de
ontvangst op de Boulevard. De oorlogs
schade was nog zichtbaar aan met pleisters
vastgeplakt stucwerk aan het plafond. Maar
ook de inrichting met de vele schilderijen
maakte indruk. De leerlingen stonden in
een bepaald aanzien door deze visites bij
'Mik', zoals de docent wel genoemd werd.
Bij de tekenlessen lagen woorden als mik
ken, uitmikken, goed mikken namelijk in
zijn mond bestorven. 'Jongens, dan moetje
dat perspectief goed uitmikken', zei hij één
oog dichtknijpend, kijkend langs een pot
lood dat gericht was op een te tekenen ob
ject, een sojapotje bijvoorbeeld, een oude
fles of een gedeukte ketel.
Bij geschikt weer probeerde Ditmar bij de
tekenlessen zijn leerlingen op de Boulevard
of elders in het Vlissingse te laten 'waarne
men'. Wat gevoelens opriep, moest vastge
legd worden met potlood, crayon of plak
kaatverf. Doordat de groepen leerlingen
vaak groot en onrustig waren, werden de
lessen niet altijd wat hij er zelf van verwacht
had: de combinatie creativiteit en wiskun
dige intelligentie deed Wim Ditmar soms
verstrooid overkomen. Toch was hij in
Vlissingen een autoriteit op het gebied van
wiskunde. Hij was kind aan huis op het
kantoor van de Koninklijke Maatschappij
De Schelde voor het oplossen van menig
wiskundig probleem.
De schilder
Voor 1933 in Utrecht was het schilderen bij
zaak gebleven. Door studie had hij weinig
tijd en de bezieling ontbrak. In Zeeland
werd dat anders. Zeeland inspireerde
Ditmar. Bovendien trof hij er kunstvrienden.
Daardoor ging hij tekenend en schilderend
zijn weg. Buiten of in zijn huis aan de
Boulevard, waar hij woonde tot 1942. Toen
werd de Boulevard tot Sperrgebiet ver
klaard. Na omzwervingen kwam het gezin
Ditmar in een gehuurd huis in Middelburg
terecht. Maar de oorlog was amper afge
lopen of Ditmar probeerde weer op Bou
levard de Ruyter terug te keren. Het werd
nummer 80. Later vond hij een huis op de
Boulevard Bankert dicht bij het strand en
bij de plek vol schilderherinneringen en bij
het vooroorlogse badpaviljoen van zijn
voorbeeld Gerard Jacobs.
Door zijn liefde voor die plek aan zee, is het
niet vreemd dat veel werk te maken heeft
met de Vlissingse boulevards en de schade
die deze opliepen tijdens de Tweede
Wereldoorlog. Donkere wolken met ruïnes
en verbrokkelde resten van gebouwen. De
sombere sfeer van 1944 beeldde Ditmar uit
op houtboard en plaat, de enige materialen
Gemengde techniek, aquarel
met pastel, gezicht op
Vlissingen eind 1944 vanaf
Boulevard De Ruyter.
6
Den Spiegel
