Afbeelding van het zelfde
reliëf in de St. Jacobskerk
(Fotocollectie Gemeente
archief Viissingen)
een fort, het verbouwen van suikerriet voor
alcohol, het verbouwen van graan dat al
lengs door de van het schip gekomen rat
ten werd opgevreten, en natuurlijk ook de
problemen die men had met omhakken
van de bomen die het kostbare ebbenhout
moesten leveren. Zelfs met de hulp van
Indische dwangarbeiders of op Madagaskar
gekochte slaven was het omleggen en ver
zagen van het bikkelharde hout haast on
doenlijk. Het eiland was niet winstgevend
genoeg en daarom verliet men het eiland
weer.
De tekst was gelardeerd met plaatjes, deels
oude gravures, deels illustraties van mijn
hand: een reconstructie van het eerste fort,
de ratten, een paar dode dodo's, een
Compagnieschip in de vliegende storm. Ik
had zelfs een plaatje ingeleverd van een ta
melijke vrije kopie van het voor doorgewin
terde Vlissingers bekend reliëf, dat zich in
de Sint Jacobskerk bevindt en dat het
schip De Woestduin voorstelt, dat vastge
lopen op een zandbank, na het kappen van
de masten toch nog reddeloos ten onder
ging (deze tekening werd echter niet in het
boekje opgenomen).
Ik mocht het boekje zelf naar Mauritius
brengen, er was absolute haast bij en daar
werd het bij het begin van de conferentie
ter hand gesteld aan prinses Marilène. Ik
herinner me dat ze het mooi vond. Ik weet
echter niet waar het gebleven is, en wat er
van geworden is.
In de zomer van 1779 voer De Woestduin
vast op de Noorderrassen. Het schip kwam
van Batavia. 76 Personen konden met veel
moeite door Jacob en Frans Naerebout
werden gered. Onder hen die verdronken
was de jonge Engelsman Daniël Octavius
Barwell. Hij kreeg een marmeren gedenk
teken in de Sint Jacobskerk in Viissingen
met een relief dat de ondergang van De
Woestduin voorstelt.
Oktober 2001
