eeuw voor Vlissingen zeer belangrijke fami
lie die hier de grondslag legde voor een
grote handelscompagnie. Deze Lampsins-
collectie is in 1948 na het overlijden van
mevrouw Lampsins-Van der Velde in bruik
leen aan het museum afgestaan. In de jaren
vijftig van de vorige eeuw is deze bruikleen
omgezet in een schenking.
Terwijl medeoprichter Willem van der Os
zeer nauwkeurig met een duidelijk doel
heeft verzameld, zijn in de jaren daarna ook
wel eens voorwerpen aan de collectie toe
gevoegd waarvan de relatie met het mu
seum niet echt duidelijk is. Door handels
contracten hebben in de vorige eeuwen
veel Vlissingers voor langere of kortere tijd
andere continenten bezocht. De weerslag
daarvan is bijvoorbeeld te vinden in een
omvangrijk legaat (1902) van M.J.P.
Renier. Hierdoor beschikt het Museum over
Japanse prenten en beeldjes.
Ook heeft het museum bijvoorbeeld enkele
Aziatische waaiers en Indonesische lontars
in bezit gekregen (dit zijn boeken met
handgeschreven teksten op bladeren van
de lontarpalm). Dit zijn voorwerpen die nog
wel in de collectie ingepast kunnen worden,
maar soms komt men in één van de depots
ook objecten tegen, die niet in de collectie
lijken te passen, zoals een complete verza
meling tropische schelpen. Het toont een
verzamelwoede zoals die aan het begin van
deze eeuw algemeen was.
Lijst van directeuren en beheerders van
het Stedelijk Museum Vlissingen
Bij de oprichting van de Vlissingse Oud
heidskamer werd direct al een conservator
aangesteld, die de verantwoording kreeg
over de gemeentelijke collectie. Dit was
echter geen functie voor hele dagen. Vanaf
1891 was deze functie gecombineerd met
de baan van gemeentearchivaris. Deze
dubbelfunctie is gehandhaafd tot 1980.
Toen kwamen er twee functionarissen bij de
gemeente in dienst, beiden echter niet voor
een volle dagtaak.
In de museumwereld van Zeeland werd de
naam directeur niet gebruikt. Tot de sluiting
van het Stedelijk Museum Vlissingen op
11 januari 2002 had de 'directeur' van dit
museum binnen het gemeenteapparaat van
Vlissingen nog steeds de aanspreektitel van
stadsconservator. In de 110 jaar van het
bestaan van het Stedelijk Museum Vlissin
gen hebben acht conservatoren de Vlis
singse cultuurschatten onder hun hoede
gehad:
C.P.l. Dommisse
P.K. Dommisse
H.G. van Grol
I..M.J. Doornbos
J. Louwerse
J. den Hoed
N. Veldhuis
W.I.M. Weber
1890-1905
1905-1911
1911-1943
1943-1944
1944-1957
1957-1963
1963-1980
1980-heden
Hoewel de gemeentelijke overheid de mu
seumcollectie de afgelopen honderd jaar
wel heeft onderhouden, heeft die overheid
zelf nooit actief verzameld. De rol van het
particulier initiatief is altijd heel groot ge
weest. Het verklaart waarom het museum
nu over een zeer gevarieerde collectie be
schikt.
Verantwoording: voor dit artikel werd. gebruikt gemaakt
van de tekst op een CD-ROM over het Stedelijk
Museum Vlissingen, samengesteld en geschreven door
Wilbert Weber en van gegevens uit het Gemeentearchief
Vlissingen, veelal ontleend aan museumjaarverslagen
verzameld door Ad Tramper. Verschillende citaten uit
die jaarverslagen zijn in de oorspronkelijke taal cursief
opgenomen. Deze passages geven niet alleen een histo
rische kijk op ruim 110 jaar Stedelijk Museum
Vlissingen, maar tekenen ook een tijdsbeeld. Treffend
en merkwaardig is het dan te moeten constateren dat
sommige uitspraken uit een ver verleden, een heden
daags waarheidsgehalte hebben.
12
Den Spiegel
