Huur per week met watergebruik
Door het 'eigen huis' en door de aanwezige
voorzieningen was het in 1947 goed wonen
op het Havendorp. Voor 4,45 per week,
inclusief 0,65 voor watergebruik werd
een houten of een stenen 'appartement' ge
huurd van ongeveer tien bij vier meter, met:
- een hal van twee bij drie meter met toilet
en kolenhok;
- drie slaaphokjes van twee bij drie meter;
- een woonvertrek van vier bij vier meter
met stookplaats en 'open keuken' en
grijsgranieten aanrecht;
- een tuintje van tien bij vier, waarop een
berging stond van twee bij drie meter.
Een douche- of badgelegenheid ontbrak,
zodat vrijdagsavonds een zinken teil in de
verwarmde woonkamer als wasplaats dien
de. De kinderen ondergingen de wekelijkse
poetsbeurt eerst en moesten naar bed om
pa en ma in alle privacy de teil te laten ge
bruiken.
Kookluchtjes vulden het hele huis. De mu
ren tussen de huizen waren dun, daardoor
kon genoten worden van de kookkunst van
de buren, maar ook van de gevoerde ge
sprekken. Toch was er nauwelijks sprake
van burengerucht. De zogenaamde radio
distributie bestond uit een op een PTT-
kabel aangesloten luidspreker, de draad
omroep, met een keuzeknop voor vier
radiozenders en een draaiknop voor een
beperkte geluidssterkte.
Veelvuldig verzochten de bewoners een
kippenren, konijnenhok of duiventil te
mogen plaatsen. Deze aanvragen werden
steeds afgewezen, omdat voor ratten- en
muizenoverlast gevreesd werd.
Ankers, masten, bolders en gaffels
Op het Havendorp was geen huisnummer
1 te vinden. De noodwoningen werden
doorlopend genummerd, in Vlissingen vond
je de huisnummers tussen 1 en 399, op het
Havendorp de huisnummers tussen 400 en
800. Zelf woonde ik acht maanden in
Zeilstraat 644, met vrij uitzicht op de
Buitenhaven, chique voor een noodwoning
behuizing.
De straten in het Havendorp hadden namen
ontleend aan de scheepvaart, zoals Anker
straat, Maststraat, Kielstraat, Zeilstraat,
Gaffelstraat, Kabelstraat, Bolderstraat, Boei-
straat, Stagstraat, Praamstraat, Schokker
straat, Tjalkstraat, Barkstraat, Botterstraat,
Schoenerstraat, Jachtstraat, Klipperstraat,
Boeierstraat, Havenplein en Roerplein.
Grootsteeds werden die benamingen door
dat parallel straten gelijke namen kregen
met een volgnummer; zo was er bijvoor
beeld een le, 2e, 3e ,4e, 5e en 6e Kabel
straat.
Een mindere naam
In het begin was de status van het Haven-
dorp die van een normale Vlissingse wijk.
Maar dat veranderde.
In 1956 bijvoorbeeld werd in een ingezon
den stuk in de PZC verontwaardigd gecon
stateerd dat Vlissingse winkeliers weiger
den bestellingen in zo'n a-sociale buurt als
het Havendorp te bezorgen. Het Havendorp
had een mindere naam gekregen.
Mr. J.L. Osterman, directeur van de sociale
dienst van de gemeente Vlissingen, gaf in
1961 de oorzaken daarvan aan in Het
Hauendorp en zijn bewoners:
de geografische ligging
de slechte toegangswegen
de matige busverbinding
het onvoldoende verzorgingskader
het wegtrekken van kwalitatief superieure
gezinnen
het tekort aan 'local leaders'
de vestiging van zwakkere gezinnen
de toekomstverwachtingen van het Haven-
dorp
Over de hele periode van achttien jaar
Havendorp berekend, was de gemiddelde
vestigingsduur drie jaar en drie maanden
geworden. Dat is lang voor een noodbehui
zing. De snelle doorstroming in het begin,
al na vijf tot acht maanden werd een onder
komen in Vlissingen of Souburg betrokken,
stagneerde in de tweede helft van de jaren
vijftig mede door de lage huur, in 1960
6,45 per week inclusief 0,75 waterver
bruik. Toen kreeg de noodbehuizing een
16
Den Spiegel
