Boulevard Bankert gezien ter hoogte van
de Coosje Buskenstraat; met op het eind
de Zeevaartschool, ca. 1915.
(Prentbriefkaartencoilectie
Gemeentearchief Vlissingen)
kinderen hadden opgestookt, een mening
die door de commissaris werd gedeeld.
Ook niet alle Belgen bleken achter het op
treden van de kinderen te staan. Zo ging
bijvoorbeeld de Belgische consul Goffard
naar het politiebureau om zijn spijt te be
tuigen, echter onder voorwaarde dat het
consulaat - generaal niet verantwoordelijk
gesteld wilde worden voor het incident. De
consul beschouwde de zaak als een wilde
actie. Een onderzoek naar de toedracht van
de rel leverde niets op, de politie kreeg wel
strenge consignes en het Duitse consulaat
werd zoveel mogelijk onopvallend bewaakt.
Verdere feestelijkheden
De rest van de dag verliep kalm. Er werd
gecollecteerd waarbij 4000 koninginne-
bloempjes werden verkocht. De speldjes
vlogen weg, ze leverden 465 gulden op.
's Avonds was er in een uitverkochte zaal
van het Concertgebouw een feestavond.
Die werd geopend met het Nederlandse,
Belgische, Franse, Engelse en Russische
volkslied. Met uitzondering van ons land
waren dat landen die tot de Geallieerden
behoorden. Tijdens het spelen van de
volksliederen kwam de Belgische consul te
Vlissingen de zaal binnen. Nadat de heer
Hans - een Belg - in bloemrijke bewoordin
gen over koningin Elisabeth had gespro
ken, werd het verdere programma afge
werkt: pianospel door Anna Beniest met
zang van Martha van Cant en Fr. Depaep.
Ook werden twee toneelspelen opgevoerd,
waarvan het ene 'De moeder der soldaten'
gewijd was aan het werk van koningin
Elisabeth als oorlogsverpleegster. Namens
de Belgische vakvereniging werd een ar
tistiek album naar de koningin gezonden,
waaraan kunstenaars als Gerard Jacobs en
W.J. Schütz hadden meegewerkt. In de
Vlissingsche Courant van 27 juli bedankte
het bestuur van de Belgische vakvereniging
de Vlissingers voor de ondervonden
sympathie.
Rapportage aan de Procureur Generaal
Voor de Vlissingse politie was de rel nog
niet afgedaan. Op 28 juli stuurde de com
missaris een verslag naar de Procureur
Generaal in Den Haag. Volgens hem was
geen verdere publiciteit te verwachten, te
meer omdat eerdergenoemde heer Hans,
correspondent van De Telegraaf, er geen
ruchtbaarheid aan wilde geven. Hij vond
het gedrag van de jeugd wèl in strijd met de
goede naam der Belgen. Ook de
Vlissingsche Courantdie ongetwijfeld van
de zaak afwist, hield de kwestie buiten haar
kolommen. En, zoals eerder vermeld, ook
de Duitse consul wilde de zaak niet op de
spits drijven, want die zat al helemaal niet
op problemen te wachten. Wat Berlijn niet
weet, wat niet deert...!
Dr. C.H. Walther
Wie was eigenlijk die Walther en hoe was
hij in Vlissingen terechtgekomen? Carl
12
Den Spiegel
