weer prachtig. Dit werk valt strikt gezien
buiten het kader van dit stuk: het Vlissingse
werk van Hofman, maar de conclusie was
al dat er zo'n scheiding niet te maken valt.
Wim Hofman is Vlissinger en maakt zijn
werk. Hij houdt van het strand en de zee en
avontuur. Hij blijft een ontdekkingsreiziger
door een wereld waarin alles spannend kan
zijn. Een wereld waarin gewone dingen bij
zonder kunnen worden. Dat ligt aan je ma
nier van kijken en je verbazen.
Het laatste werk tot nu toe zijn de twee
bundels Wat we hadden en wat niet (2003)
en /Va de storm (2005).
Het titelgedicht uit deze bundel is een
prachtig voorbeeld van hoe de schrijver
kijkt. Na de storm vind je van alles op het
strand, daar kun je een verhaal van maken,
dat doet Wim Hofman dan ook. Tot slot
komt er een zeer relativerende, nuchtere
opmerking, kenmerkend voor de schrijver.
Deze verkenning is natuurlijk alles behalve
volledig en doet het werk van de jarige
Hofman onvoldoende recht.
De vele prijzen die hij voor zijn werk heeft
ontvangen heb ik nog niet genoemd, maar
het zijn er veel, onder andere: Griffels,
Penselen, de Nienke van Hichtum-prijs voor
Aap en beer, de Theo Thijssen-prijs voor
het hele oeuvre, de Woutertje Pieterse-prijs
voor Zwart als inkt.
Zoals eerder opgemerkt: een schrijver moet
je lezen en naar het werk van de beeldend
kunstenaar moet worden gekeken. Voor zo
ver u het werk van Wim Hofman niet of
nauwelijks kent, ga op ontdekkingsreis, dat
wordt genieten!
18
Den Spiegel
