Zo gezegd zo gedaan. Wim Hofmans eerste
expositie in Middelburg werd gehouden in
april 2002 en heette: Variaties. Voor de
opening waren reeds enkele werken ver
kocht aan toevallig passerende bewonde
raars, dus voor de expositie begon was het
al een succes. Wat ik mij herinner van de
opening is dat de opkomst Wim en mij wat
tegenviel. Ik weet niet meer wat de reden
was, waarschijnlijk was het voorjaars
vakantie. Maar over belangstelling had ik
naderhand niet te klagen. Ernst Jan Rozen-
daal schreef een mooie recensie in de PZC
en noemde Wim Hofman een beeldend
kunstenaar die 'schildert als een dichter'.
Een vergelijking die de waarheid geen ge
weld aandoet. Als u het werk van Hofman
goed bekijkt, zijn het inderdaad vaak verha
len (verhaaltjes) op een figuratieve manier
weergegeven, de beschouwer kan er zelf
zijn eigen relaas bij verzinnen. Twee jaar la
ter zou Rozendaal in een recensie schrijven:
'In zijn eigen wereld doet Wim Hofman wat
hij wil.' Het boeiende daarbij is, dat Wim
Hofman vaak met volstrekt willekeurige
formaten werkt. De afwisseling is daardoor
groot, wat een illustratief idee geeft om zo
de eigen fantasie te prikkelen. Veelal maakt
hij gebruik van acrylverf. Meestal veelkleu
rig op karton, soms in zwart-wit op papier
of met een speciale krastechniek. Zijn
onderwerpen zijn zoals reeds gezegd, vaak
verhalend en illustratief, uit zijn nabije om
geving. Tafels (werktafels), stoelen, koffie
kannen, vruchten en vissen, zijn (Toke's)
tuin met wuivende bomen, maar ook bij
voorbeeld een heel stoer haantje, doldwaze
schepen die niet kunnen varen, vliegtuigen
die uit de lucht lijken te vallen, zwabberen
de fietsers en niet te vergeten merkwaar
dige vogels, maar ook voorleesmoeders.
Nieuw in zijn werk, sinds 2004, zijn land
schappen, al dan niet fantasie. Regelmatig
met een grapje, zoals wij zo vaak in zijn an
dere werk zien. Hij zet zonodig de wereld
een beetje naar zijn eigen hand en blijft bij
de basis. Dus toch een dichter en schrijver.
Ook in acryl!
Na de eerste succesvolle expositie in 2002
spraken Wim en ik af in het vervolg elke
twee jaar een expositie te organiseren en
dat ik verder wat werk van hem in de ver
koop zou houden voor passerende belang
stellenden.
In mei 2004 organiseerde ik een tweede ex
positie die Wat we hadden en wat niet zou
gaan heten, naar de titel van het net ver
schenen boek van Wim Hofman. Het was
zeer gezellig bij het inrichten van deze ten
toonstelling. Te gezellig! We dronken veel
koffie en er werd meer gepraat over allerlei
andere zaken dan dat we ons bemoeiden
met de inrichting van de expositie waar
door ik in tijdnood kwam om alles op tijd
gereed te krijgen. Uiteindelijk heb ik Wim
vriendelijk moeten vragen om de laatste
dagen voor de opening niet meer langs te
Wim Hofman en zijn
vrouw Toke (op de
rug gezien) tijdens
de opening van de
expositie van 2004
in galerie De Vier
Gemeten
6
Den Spiegel
