Een 'Eksklusieve' plek
Hoek Coosje Buskenstraat en Boulevard de Ruyter
Peter van Druenen
De Coosje Buskenstraat is een van de meest
Vlissingse straten die ik ken. Een rommelige
mengeling van statige en soms verwaarloosde
herenhuizen uit de periode rond 1900, revolu
tiebouw van net na de oorlog en een handjevol
moderne appartementengebouwen in de wat
hogere prijsklassen. Het is ook een straat met
een horizon. Dat komt door de helling, die be
gint op de kruising met de Spuikomweg en hon
derd meter westwaarts eindigt op de plek waar
Boulevard de Ruyter versmelt met Boulevard
Bankert. Als je boven bent, is de horizon ineens
tientallen kilometers verplaatst en het uitzicht
verpletterend. Ook al ben je er al duizend keer
geweest. Ook al woon je er en ben je in de gele
genheid om ieder uur van de dag te kijken.
Coosje Buskenstraat: statige en soms ver
waarloosde herenhuizen, revolutiebouw en mo
derne appartementengebouwen...'. 2009
Mijn huis staat op de hoek van de Coosje
Buskenstraat en Boulevard de Ruyter, op
de begane grond van een gebouw met 15
appartementen. 'Begane grond' is hier een
relatief begrip omdat dit alleen geldt voor
de voorkant, de boulevard. De achterkant
bevindt zich op de derde verdieping. De
dijk onder het pand is een meter of tien
hoog, genoeg voor drie extra lagen: de sou
terrains, de bergingen en de fietsenkelder.
En dat is best indrukwekkend. Vanaf mijn
balkon aan de voorkant stap je zo de straat
op. Aan de achterzijde kijk je uit over de
stad en zie je vooral daken.
Het huidige gebouw op de hoek Coosje Buskenstraat
Boulevard de Ruyter. 2009
De dijk bestaat al zeker 500 jaar. Eind
1500 werd door de toenmalige heer van
Vlissingen (Philips van Bourgondië) op
dracht gegeven om de stad te versterken
met aarden wallen aan de landzijde en wal
len met muurwerken aan de zeezijde. De
gevangentoren is hiervan een overblijfsel.
De toren maakte oorspronkelijk onderdeel
uit van een dubbele stadspoort (de West
poort) en later (na 1812) van een bomvrije
kazerne die na de Tweede Wereldoorlog
weer is gesloopt. Aan deze periode ontleent
de toren haar bijnaam 'Bomvrije'. De dijk
heeft ook al ruim 500 jaar min of meer de
zelfde hoogte. Naast de bescherming tegen
vijandelijke aanvallen vanuit zee moest ze
ook weerstand kunnen bieden aan het ge
weld van de zee zelf, in tijden van storm en
springvloed. De stad diende daarom ook
als toevluchtsoord voor de mensen uit de
omgeving van de stad die minder veilig
woonden. Toch heeft Vlissingen in de loop
April 2010
7
