er weinig geld geweest voor onderhoud en
het gebouw maakte een verwaarloosde in
druk.
Het voorstel van Bruinooge was eigenlijk
een aanbod dat niet kon worden geweigerd.
Het gebouw was representatief, lag op een
goed bereikbare locatie en bood voldoende
ruimte voor de activiteiten van de nieuwe
omroep. Bovendien waren de verbouwings-
kosten te overzien en zouden er geen terug
kerende huur- of hypotheeklasten zijn. Ook
de gemeente Vlissingen sprong er goed uit.
Naast de voordelen voor de plaatselijke
werkgelegenheid en de te verwachten dyna
miek en uitstraling kon het gebouw op kos
ten van de omroep worden gerestaureerd
en onderhouden. Een echte win-winsituatie.
Dat vond ook het stichtingsbestuur, waarin
aanvankelijk ook de andere gemeenten die
gebouwen hadden aangeboden, waren ver
tegenwoordigd. Koch slaagde erin om alle
leden achter het idee te scharen. Er was
weinig discussie en dat sierde het bestuur
dat een gemeenschappelijk doel nastreefde
en geen vechtclub was waarin alleen de ei
gen lokale belangen centraal stonden.
De aanloop
In december 1988 werd de eerste perso
neelsadvertentie geplaatst in de landelijke
media. Het bestuur ging op zoek naar een
geschikte directeur/hoofdredacteur die
de opdracht zou krijgen om de verbou
wing te leiden, een werkplan te maken en
de andere personeelsleden aan te nemen.
Een knap staaltje van delegeren en tevens
naar de mening van het bestuur de beste
garantie voor succes. Het doel was om op
1 januari 1990 de eerste uitzending te la
ten plaatsvinden. De functie-eisen voor de
nieuwe man of vrouw waren omvangrijk.
Men ging op zoek naar een doorgewinterde
journalist met aantoonbare ervaring in de
omroepwereld die bovendien ook nog eens
verstand had van management, bouwpro
jecten en het vanuit het niets opbouwen
Voor de verbouwing werd de hulp ingeroepen van het in 1988 verzelfstandigde facilitair bedrijf van
de NOS, de NOB.
(Gemeentearchief Vlissingen, Fotocollectie)
20
Den Spiegel
