I
I
Op 31 december 1813 verschijnt een taxa
tierapport voor het kappen van bomen en
bosschages, onder meer aan het adres van
Van Vlaanderen. De beloofde vergoeding is
hoogstwaarschijnlijk nooit uitbetaald. Dat
kunnen we opmaken uit de aanklacht te
gen de inname die hij bij notaris Jan Loeff
in Koudekerke op 14 november 1814 laat
registreren.
Vermoedelijk heeft Samuël als gevolg van
de slechte economische situatie zijn woon
huis na 1814 moeten afbreken omdat een
dergelijk luxe onderkomen simpelweg niet
meer op te brengen was. Bon Repos ging
verder als boerenbedrijf met bijbehoren
de boerenwoning; de status van speelhof
kwam hiermee ten einde. Na Samuëls dood
ging de boerderij over op zijn zoon Frans,
voortgekomen uit het tweede huwelijk met
Catharina Maas. Frans bleef lange tijd, tot
1890, de scepter zwaaien over de boerde
rij. Als gevolg van zijn overlijden, nam zijn
zoon, Samuël jr., de verantwoordelijkheid
op zich. In 1904 moet de boerenwoning zijn
verbouwd, getuige de ingemetselde steen
die nog altijd in de voorgevel van het huis
is te zien. De initialen F.v.V. verwijzen naar
Frans van Vlaanderen, zoon van laatstge
noemde Samuël. Fransje was een jochie
van een jaar of negen toen hij zich met het
zetten van de steen mocht laten 'vereeuwi
gen'. In 1910 sterft zijn vader als gevolg van
een bedrijfsongeluk. Weduwe Leuntje van
Vlaanderen-Boone ontfermde zich vervol
gens over het boerenbedrijf. Later, in 1925,
werd zoon Frans jr. eigenaar van Bon Re
pos.
Vlak na de Tweede Wereldoorlog kreeg een
neef van Frans van Vlaanderen, Adriaan
Jasperse, de mogelijkheid om het boeren
bedrijf van zijn oom te pachten. Waren de
Van Vlaanderens kinderloos, de Jasperses
breidden hun gezin in de loop der tijd uit.
Als gevolg daarvan woonden maar liefst
vier volwassenen en zes kinderen in de re
latief kleine ruimte van de boerenwoning.
Die situatie was op zijn zachtst gezegd verre
van ideaal, waardoor de spanningen hoog
opliepen. In 1967 vertrok Jasperse naar
een boerderij in Kerkwerve op Schouwen-
Duiveland.
De negentiende-eeuwse boerenwoning
heeft de tand des tijds overleefd, hoewel
er natuurlijk verschillende renovaties en
dergelijke hebben plaatsgevonden. Op de
detailfoto van de woning is dat mooi te her
kennen; de verschillende steensoorten ver
raden diverse fases van verbouw. Als we
een kijkje nemen in het huis vinden we de
woonkamer, de pronkkamer, een ovenruim
te en de opkamer met daaronder een kelder.
De slaapkamers op de bovenverdieping zijn
nu omgevormd tot één ruimte.
Direct achter de woning stond het wagen
huis, nu een stukje aanbouw. De oude boe
renschuur, een historisch exemplaar met
een rieten dak, werd in 1937 afgebroken
en vervangen door de huidige schuur. Het
varkenskot bevond zich achter de schuur en
moet na 1973 zijn afgebroken.
Scoutingboerderij
Aan het begin van de jaren zeventig van de
twintigste eeuw, in 1973 om precies te zijn,
verkocht Frans van Vlaanderen zijn bezit
aan de gemeente Vlissingen. Van Vlaande
ren vertrok naar verzorgingshuis Ter Reede,
waar hij elf jaar later overleed. De gemeente
besloot in 1976 de boerenschuur te laten
verbouwen en verhuurde Bon Repos vanaf
1977 aan de plaatselijke scouting. "Nu ont
plooien vier groepen activiteiten op deze
plek", aldus Simon de Meij, voorzitter van
Stichting Samenwerkende Scoutinggroepen
Vlissingen. 'Dat zijn de groepen Schelde-
zwervers, M.A. de Ruyter, Golfbrekers en
Pieter Maritz Stam. Met name op zaterdag
middag is het een drukte van belang. Dan is
het echt geen Bon Repos, maar eerder Non
Repos', grapt De Meij.
Anno 2010 staat Bon Repos, hoewel in een
andere vorm en allang geen buitenverblijf
meer, nog altijd op de vertrouwde plek in
het landschap. Begonnen als speelhof voor
notabelen, nu 'speelhof' voor kinderen. Na
de doordeweekse inspanningen, vinden zij
hier in de weekeinden een welverdiende
ontspanning. Ook dat is Bon Repos!
Januari 2011
15
