Mailboten en treinen in Vlissingen
Hoe de komst van dammen en spoorlijnen ervoor zorgde dat
Vlissingen de belangrijkste postbaven van West-Europa werd
Peter van Druenen
Het antwoord op de vraag waarom midden
standers in het centrum van Vlissingen altijd
meer hun best moeten doen om winkelend
publiek te trekken dan hun collega's in de
meeste andere steden, is tweeledig. In de eerste
plaats zijn de belangrijkste wegen langs, om en
door de stad de laatste veertig jaar systematisch
afgesloten van iedere vorm van verkeer waardoor
een stedenbouwkundig hartinfarct is ontstaan. In
de tweede plaats hebben de meeste voorzienin
gen die voor toeloop zouden kunnen zorgen, een
locatie toegewezen gekregen op grote afstand
van de binnenstad: de Hogeschool Zeeland, de
nog te realiseren studentencampus, het groot
winkelbedrijf, het station en de veerhaven.
Het is te makkelijk om deze ontwikkeling
aan wanbeleid toe te schrijven. De verant
woordelijken zullen ongetwijfeld goede be
doelingen hebben gehad met hun ideeën. In
de meeste gevallen was er zelfs sprake van
keiharde economische afwegingen.
Neem nu het gebied waar het station en de
veerhaven zijn gesitueerd. De met de streek
en de stad onbekende reiziger die daar uit
stapt of voet aan wal zet, ziet niets dan nie
mandsland en krijgt het onbestemde gevoel
dat hij het einde van de wereld heeft bereikt.
In zuidelijke richting is er de zee. Het noor
den en het oosten bieden uitzicht op trein-
rails en industrie en in het westen zijn de
Het havengebied van Vlissingen in 2008. In het midden het stationsplein met het station en de terminal van het
nieuwe voetveer. Linksboven de stad.
Januari 2011
17
